kontrola apetytu

Kontrola apetytu – odczuwanie głodu, doświadczenia, odczuwanie głodu

Kontrola apetytu jest kluczowa w dbałości o wagę i zapobieganiu otyłości. Za apetyt w mózgu odpowiedzialnych jest kilka obszarów. Kieruje nim skomplikowany mechanizm współzależnych czynników. Do prawidłowego działania i odczuwania apetytu zgodnego z faktycznym zapotrzebowaniem orgazmu potrzebna jest korelacja neurpeptydów i hormonów.

Kontrola apetytu – doświadczenia

O kontrolowanie łaknienia nie jest tak łatwo jakby się wydawało. Zarówno brak apetytu jak i niepohamowany apetyt nie są wskazane. Na apetyt wpływ ma instynkt żywieniowy, jak również otoczenie, czynniki środowiskowe, nawyki, wychowanie, tradycja i kultura. Prowadzone badania naukowe pokazują, iż poza znanymi mechanizmami chemicznymi na łaknienie wpływ maja również mutacje genetyczne oraz flora bakteryjna jelit, psychika, a także komórki glejowe mózgu. Czynników wpływu przybywa co komplikuje ocenę zaburzeń łaknienia i mnoży możliwości terapii.

Odczuwanie głodu

Odczuwanie głodu uwarunkowane jest instynktem pierwotnym wynikającym z przeżycia. Przetrwanie jest tutaj kluczowe. Organizm dopomina się uzupełnieni potrzeb metabolicznych ale i automatycznie prowadzi magazyn energii na tzw. zapas. Tkanka tłuszczowa jest rezerwą na wypadek niedoboru żywności. Poziom apetytu stymulują rozmaite czynniki,w tym kulturowe, stres, jak też wygląd potraw, ich smak itd.

Najbardziej jednak istotne są czynniki wewnętrzne które skłaniają nas do jedzenia, jest to uczucie głodu sterowane neuropeptydami i hormonami, również poziomem serotoniny, która zapewnia uczucie przyjemności z jedzenia.

Kontrola apetytu – mózg konta układ hormonalnych

Wszelkie zaburzenia hormonalne rzutują na prace mózgu. Zadaniem mózgu jest rozpoznawanie ilości zapasów energii w organizmie i dopasowywanie wielkości spożycia pokarmów do ilości zużywanych przez organizm kalorii. Zaburzenia w pracy mózgu spowodowane nadmiarem lub niedoborem hormonów skłaniają nas do jedzenia za dużo lub za mało, a zwłaszcza wyboru produktów, które niekoniecznie nam służą.

Podwzgórze to jeden z obszarów mózgu, który odpowiada za funkcje życiowe,w tym łaknienie. Odbiera ono sygnały wysyłane przez białka i hormony regulując zapotrzebowanie i potęgując lub ograniczając uczucie głodu. Istotnymi związkami chemicznymi, które wpływają na apetyt są insulina, leptyna i grelina. Insulinę produkuje trzustka, jej stężenie wzrasta po spożyciu pokarmu i wraz z leptyną świadczy o stanie energetycznym organizmu.

Wysokie stężenie insuliny hamuje chęć jedzenia. Leptynę wytwarzają komórki tłuszczowe i odpowiada ona za uczucie sytości. Hamuje ona wytwarzanie neuropeptydów, który pobudza apetyt. Działanie leptyny prowadzi do aktywacji lipolizy, czyli rozpadu tkanki tłuszczowej. Istotnym hormonem dla apetytu jest grelina stymulująca podwzgórze. Działa ona odwrotnie do leptyny.

Poza wymienionymi czynnikami wpływu warto nadmienić iż melanokortyny są receptorami białkowymi w podwzgórzu, które uczestniczą w kontroli częstotliwości jedzenia. Niskie ich stężenie wywołuje tendencje do przejadania się.

Dopamina i jej znaczenie

Jedzenie daje nam przyjemność co również wynika z reakcji wiązanych zachodzących w mózgu. Ośrodek nagrody w mózgu zapewnia pozytywne odczucia związane z konsumpcją. Pokarmy wywołują zwiększenie wydzielania się dopaminy co objawia się uczuciem satysfakcji i poprawą nastroju w wyniku najedzenia się. Niestety dopamina potrafi zaburzyć zdrową dietę nadkonsumpcją i skłonnością do jedzenia dla pozytywnych wrażeń, a nie w celu zaspokojenia głodu.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *