Zatrucie arszenikiem występuje, gdy do organizmu człowieka dostają się nie bezpieczne ilości arszeniku. Arsen jest naturalnym półmetalicznym związkiem chemicznym, który znajduje się w wodach podziemnych. Spożycie arszeniku może być wywołane poprzez połknięcie, wchłonięcie lub wdychanie substancji chemicznej. Zatrucie arszenikiem może spowodować poważne komplikacje zdrowotne a z czasem i śmierć.
Oczywiście, śmierć ponoszą te osoby, które nie dostały pomocy medycznej. Arsen jest często zamieszany w celowe próby zatrucia. Dotyczy to zwłaszcza prób morderstwa. Inne źródła zatruć to skażona woda, zainfekowana gleba praz drewno. Jednak, nie każda ilość arsenu znajdująca się w przyrodzie jest niebezpieczna. Stężenie arsenu może być wyższe w niektórych regionach geograficznych.
Może to być wynikiem działalności człowieka, np. Wydobywania metali lub stosowania pestycydów. Naturalne warunki mogą również prowadzić do wyższej koncentracji zatruć. Można go znaleźć także w połączeniu z innymi pierwiastkami w różnych związkach chemicznych. Organiczne formy arsenu zawierają również węgiel, ale nieorganiczne formy go nie zawierają. Arsenu nie można rozpuścić w wodzie.
Zatrucie arszenikiem – pierwsze objawy fizyczne
Objawy zatrucia arszenikiem mogą mieć ostrą, nagłą, ciężką oraz przewlekłą, jeśli trucie arszenikiem trwa przez dłuższy okres. Osoba, która nieświadomie spożyła arszenik, w przeciągu kolejnych 30 minut powinna zauważyć następujące objawy fizyczne:
- senność,
- silny ból głowy,
- brak energii,
- ciężka biegunka.
Jeśli arsen dostał się do organizmu poprzez układ oddechowy, ale w mniejszej ilości, pierwsze objawy mogą pojawić się po dłuższym czasie. Wraz z postępem zatrucia arszenikiem, pacjent może zacząć doświadczać drgawek i zmieniać pigmentację paznokcia. Objawy związane z cięższymi przypadkami zatrucia arsenem są następujące:
- metaliczny smak w ustach i ciężki oddech,
- nadmiar śliny,
- problemy z połykaniem,
- krew w moczu,
- skurcze mięśni,
- nadmierne wypadanie włosów,
- skurcze żołądka,
- drgawki,
- poty,
- wymioty,
- biegunka.
Zazwyczaj zatrucie arszenikiem wpływa na skórę, wątrobę, płuca i nerki. W końcowej fazie objawy obejmują drgawki i wstrząsy. Na samym końcu doprowadza do śpiączki lub śmierci.
Powikłania zdrowotne
Zatrucie arszenikiem, mimo podjęcia leczenia, może wiązać się z wyrządzeniem poważnych powikłań zdrowotnych. Te, najczęściej dotykające pacjentów to:
- nowotwór,
- choroby wątroby, w tym marskość,
- cukrzyca,
- powikłania układu nerwowego, takie jak utrata czucia w kończynach i problemy ze słuchem,
- problemy trawienne.
Przyczyny zatrucia arszenikiem
Główną przyczyną zatrucia arszenikiem jest zużycie toksycznej ilości arsenu. Arsen, konsumowany w dużych ilościach, może szybko zabić człowieka. Natomiast spożywanie arszeniku w mniejszych ilościach w okresie rozciągniętym, może powodować ciężkie choroby, które wydłużają i tak ciężką śmierć. Drugą główną przyczyną zatrucia arszenikiem jest picie wód gruntowych zawierających wysoki poziom toksyn. Woda ta jest zanieczyszczona. Skały, które znajdują się w pobliżu ziemi z wodą, uwalniają arsen i zakażają źródła.
Arsen w miejscu pracy
Nie zachowanie odpowiednich zasad bezpieczeństwa i higieny pracy może sprawić, że pracownicy niektórych branż są bardziej narażeni na zatrucie arszenikiem. Do najbardziej toksycznych przedsiębiorstw zalicza się:
- produkcja szkła,
- wytapianie,
- obróbka drewna,
- produkcja i stosowanie niektórych pestycydów.
Sposób, w jaki arsen wchodzi do organizmu człowieka podczas pracy na wyżej wymienionych stanowiskach, zależy od sposobu użycia arsenu. Na przykład arsen może być wdychany w przemyśle hutniczym, ponieważ w emisjach koksu występuje nieorganiczny arsen. W przemyśle obróbki drewna może być wchłaniany przez skórę, jeśli występują kontakt ze związkiem chemicznym zawierającym arsen. W niektórych produktach spożywczych mogą znajdować się ślady arsenu, w takich jak mięso, drób i ryby. Zwykle drób zawiera najwyższy poziom arsenu, z powodu obecności antybiotyków w paszy dla kurcząt. Stwierdzono również, że ryż potencjalnie zawiera wyższy poziom arsenu niż wody gruntowe.
Leczenie zatrucia arszenikiem
Leczenie zatrucia arszenikiem zależy od jego rodzaju i stadium. Niektóre metody usuwania arsenu z ludzkiego ciała są skuteczne i zapobiegają działaniom destrukcyjnym. Inne środki leczenia obejmują minimalizacje wyrządzonych już szkód. Metody te obejmują:
- usuwanie ubrań, które mogą być skażone arsenem,
- dokładne umycie i opłukanie dotkniętej skóry,
- transfuzje krwi,
- przyjmowanie leków na serce w przypadkach, gdy serce zaczyna spowalniać
- stosowanie suplementów mineralnych, które zmniejszają ryzyko potencjalnie śmiertelnych problemów związanych z zaburzeniem rytmu serca,
- obserwacje i kontrolę funkcji nerek.
Ponadto, podczas leczenia należy zadbać o nawodnienie jelit. Płyny, podane przez lekarza przechodzą przez przewód żołądkowo-jelitowy i wypłukują szkodliwą substancję. Nawadnianie usuwa ślady arszeniku i zapobiega wchłanianiu go do jelita. Można również zastosować chelatowanie. Podczas tego zabiegu wykorzystuje się pewne związki chemiczne, w tym kwas dimerkaptobursztynowy i dimerkaprol, w celu wyizolowania arsenu z białek krwi.
