Roponercze to ropna niszcząca nerki choroba, która jest martwicą tkanki nerek w końcowym stadium ostrego stanu zapalnego dróg moczowych. Przejawia się stałym bólem w okolicy lędźwiowej, gorączką, silnymi objawami zatrucia. Roponercze objawia się też mętnym moczem z domieszką ropy. Diagnoza odbywa się za pomocą metod fizycznych, testów laboratoryjnych, badań ultradźwiękowych i CT nerek, urografii. Podstawowym sposobem leczenia jest chirurgiczne i całkowite usunięcie chorej nerki..
Roponercze jest poważnym problemem współczesnej urologii, związanym z wysokimi stopami niepełnosprawności (70%) i śmiertelności (28%). Choroba komplikuje zapalenie nerek w 20% przypadków, ma dodatnie powiązanie z płcią i wiekiem danej osoby. Układ wydalniczy kobiet jest anatomicznie bardziej podatny na choroby zakaźne, więc roponercze u kobiet występuje w 5 razy częściej. U pacjentów płci męskiej schorzenie rozwija się głównie w wieku powyżej 40 lat na tle przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego i pęcherza moczowego.
Roponercze – przyczyny
Głównym czynnikiem chorobowym jest patogenna mikroflora, która powoduje stan zapalny, a następnie ropienie, które uszkadza aparat filtracyjny nerek. Głównymi patogenami są gronkowiec złocisty, paciorkowiec, prątek gruźlicy. Na tle niedoboru odporności lub nieodpowiedniej terapii chorób zakaźnych układu moczowego, roponercze bardzo szybko postępuje z tworzeniem się ubytków wypełnionych ropą, pierwotnym moczem, produktami martwicy tkanki.
Główne przyczyny roponercza to:
- Cukrzyca
- AIDS
- Infekcje układu moczowego. Roponercze kończy przebieg odmiedniczkowego zapalenia nerek, gruźliczej choroby nerek, wznowy cewki moczowej i zapalenia pęcherza moczowego. Przyczyną rozwoju procesu ropnego może być wybór niewłaściwej taktyki antybiotykoterapii lub niedokładne przestrzeganie terminów kontroli lekarskiej przez chorego.
- Cewnikowanie pęcherza. Proces zakaźny często objawia się po zastosowaniu niesterylnego cewnika urologicznego, szczególnie twardego lub z powodu naruszenia zasad jego umieszczania z uszkodzeniem ścian dróg moczowych.
- Anomalie układu moczowo-płciowego. Podwojenie nerki i moczowodów, powstawanie nerki w kształcie podkowy lub jej zaniedbanie zaburza fizjologiczną dynamikę ruchu moczu. Procesy zastoju są korzystnym środowiskiem dla rozwoju infekcji.
- Kamica moczowa. Tworzenie kamieni w miednicy nerek lub moczowodach tworzy barierę dla prawidłowego przejścia moczu. Pogarsza to mocz i hemodynamikę (przepływ krwi w sercu i dużych naczyniach krwionośnych), która komplikuje lokalną odporność, zwiększa ryzyko infekcji.
- Przyjmowanie leków np. sterydów.
W urologii wyróżnia się dwie formy roponercza: otwartą i zamkniętą. Klasyfikacja opiera się na obecności lub nieobecności ropnej zmiany w reszcie dróg moczowych. W otwartej postaci produkty zakaźnego ropienia przedostają się przez moczowód do środowiska zewnętrznego, określane w analizie moczu.
Zamknięta forma z jednostronnym przebiegiem procesu zakłada obecność wokół ropienia tkanki łącznej, która powstrzymuje ropę, blokując wypływ moczu z uszkodzonego narządu. Mocz wydalany jest ze zdrowej nerki, więc testy laboratoryjne nie wykazują oznak stanu zapalnego. W przypadku braku odpowiedniego leczenia zamknięta forma przechodzi w otwartą.
Roponercze – objawy
Objawy zależą od drożności dróg moczowych. Ogólny stan chorych w pierwszych 24 godzinach choroby jest zadowalający. Jest ciągły ból lędźwi o średniej intensywności z promieniowaniem do wewnętrznej części uda lub genitaliów. Temperatura ciała jest normalna lub podniesiona do 37-38 ° C
Wraz z rozwojem ropienia, ostra faza choroby występuje wraz ze wzrostem bólu, następuje zmiana jego charakteru na formę napadową.
- Temperatura ciała wzrasta do 40-41 ° C,
- Powiększenie nerki
- Złe samopoczucie
- Dolegliwości bólowe w okolicy nerek
- Ropna wydzielina w moczu
- Pojawiają się objawy ogólnego zatrucia:
- Dreszcze,
- Ból głowy,
- Osłabienie,
- Brak apetytu
- Odruchowe nudności i wymioty.
W dwustronnym charakterze tego procesu rozwijają się objawy niewydolności nerek i ogólne wyczerpanie organizmu. Funkcje układu immunologicznego zmniejszają się, co często prowadzi do zajęcia wtórnej infekcji: grypy, zapalenia płuc, zapalenia jamy ustnej.
Głównym objawem otwartej postaci roponercza jest uwalnianie mętnych produktów moczu zawierających produkty rozkładu i zapalenia tkanek. Zawartość ropy w całkowitej objętości moczu może osiągnąć 10%. Stopień i objawy zależą od postaci ropomoczu. Przy zamkniętej naturze ból w okolicy lędźwiowej jest o większej intensywności, czasami z powodu kolki nerkowej.
Mocz jest przezroczysty, ale gdy zamknięta forma staje się otwarta, staje się mętny. Otwarcie ropnego ogniska prowadzi do lepszego zdrowia, niższej temperatury ciała. Otwarta forma, w której normalny wypływ ropy utrzymuje się przez cały okres choroby, gorączka i ogólne zatrucie organizmu są mniej wyraźne lub nie występuje.
Roponercze – diagnostyka
Jeśli występują oznaki choroby, należy skontaktować się z urologiem w celu przeprowadzenia badań. Fizyczna diagnoza roponercza polega na przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem, palpacji nerek i pęcherza moczowego. W przypadku ropienia narząd jest bolesny, powiększony, ma nierównomierną powierzchnię i ogranicza ruchliwość w przestrzeni zaotrzewnowej. Z metod laboratoryjnych są stosowane:
- Ogólna analiza moczu. Za pomocą tego badania identyfikuje się proces zapalny w nerkach, którego oznakami są zmętnienie moczu ze znaczącym osadem, wysoka liczba białych krwinek, wyraźny białkomocz, śluz.
- Ogólny test krwi. Pokazuje obecność stanu zapalnego i aktywację odporności w organizmie, które charakteryzują się wysokim poziomem leukocytów, zwiększoną szybkością sedymentacji erytrocytów.
- Biochemiczne badanie krwi. Ujawnia ono zwiększony poziom mocznika, kreatyniny, elektrolitów, czyli wskaźniki obniżające zdolność nerek do filtrowania krwi z toksyn.
- Posiew moczu na zakażenie środowiska moczu drobnoustrojem. Badanie pozwala zidentyfikować mikroorganizm, który spowodował zakażenie. Wybierając schemat leczenia, pomaga to przepisać odpowiednią terapię antybiotykową skierowaną na konkretny patogen.
Podczas badania urologicznego na rentgenogramie widoczny jest cień powiększonej nerki o wyraźnych konturach. Często znajdywane są kamienie w miednicy nerek lub moczowodzie, tworząc mechaniczną barierę do odpływu ropy. USG nerek pomaga zlokalizować ognisko zapalne, określić jego kształt i ocenić, jakość urodynamiki w miednicy i moczowodzie.
CT nerek również determinuje ostrość, ale umożliwia rozróżnienie pomiędzy jamą wypełnioną ropą, guzem lub torbielą. Do oceny czynności nerek i stopnia niewydolności nerek zalecana jest także renografia radioizotopowa. Dodatkowo stosuje się angiografię naczyń nerkowych, która ocenia poziom dopływu krwi do narządu.
Roponercze – leczenie
Leczenie operacyjne:
- Nefrektomia (usunięciu nerki wraz z torebką tłuszczową, powięzią nerki, nadnerczem i węzłami chłonnymi i moczowodem).
- Nefroureterektomia (usunięcie nerki z moczowodem i rozetą pęcherza moczowego), jeśli wystąpiło ropienie z powodu zwężenia światła dolnego moczowodu.
- Zabieg z użyciem stentu, wprowadzanego do moczowodu przywracając prawidłowe odprowadzanie moczu.
W ciężkich przypadkach tkanka narządów i ogniska ropne są usuwane za pomocą minimalnie inwazyjnych metod wewnątrz nerki. Osoby z zamkniętą formą roponercza poddawani są operacjom ratunkowym w celu zapobiegania rozwojowi zapalenia otrzewnej i sepsy. U pacjentów z ciężkimi współistniejącymi chorobami, zaburzeniami pracy drugiej zdrowej pierwszym etapem operacji jest zastosowanie nefrostomii, która pozwala na odwodnienie ropnego ogniska. Ponadto zaleca się intensywną antybakteryjną terapię detoksykacyjną, wykonuje się plazmaferezę (oczyszczanie krwi z toksyn). Kiedy stan się ustabilizuje, staje się możliwa radykalna operacja.
