Skóra jest jednym z największych i najcięższych narządów, utrzymuje ona wszystkie inne narządy na swoim miejscu. Skóra jest głównym łącznikiem pomiędzy ciałem a środowiskiem zewnętrznym. Jest idealnym narzędziem do badania odporności zarówno tej wrodzonej, jak i nabytej. Jest również ważnym narządem czuciowym, który informuje kiedy jest nam zimno lub ciepło. Pozwala unikać bodźców bólowych i zapewnia przyjemność zmysłowe.
Skóra ma podstawowe znaczenie dla poprawnego stworzenia wyobrażenia o własnym ciele i sposobu komunikacji z innymi ludźmi. Wiele kluczowych cech, które decydują o tym czy dana osoba jest atrakcyjna dla innych dotyczy w dużej mierze skóry. Tego jak ona wygląda, jaka jest w dotyku czy tez jaki ma kolor. Na wygląd nasze skóry możemy też wpłynąć aby stała się bardziej atrakcyjna.
Powstawanie skóry
Skóra pochodzi z ektodermy i mezodermy. Powierzchowna albo zewnętrzna warstwa, czyli naskórek jest pochodzenia ektodermalnego. Sama skóra właściwa, tkanki podskórne, naczynia i nerwy są pochodzenia mezodermalnego. W początkowej fazie embrion jest pokryty pojedynczą warstwą prostych komórek – ektodermą. Najbardziej pierwotnymi komórkami są komórki macierzyste naskórka, z których powstaje naskórek, nabłonek gruczołów potowych oraz włosów. W drugim miesiącu ciąży ektoderma ulega zróżnicowaniu na zewnętrzną, która jest spłaszczoną peridermą oraz warstwę podstawowych komórek sześciennych. W chwili narodzin człowiek posiada wszystkie warstwy naskórka. Mieszanina złuszczonych łusek, włosów i łoju tworzy warstwę ochronna w postaci mazi płodowej.
Pierwotna skóra zawiera więcej komórek niż skóra osoby dorosłej, w okresie rozwojowym skóra rozpoczyna produkcję kolagenu, co powoduj jej włóknistość. Następnie zaczyna się tworzyć tkanka tłuszczowa, a około czwartego miesiąca powstające nerwy zaczynają migrować do skóry. Granicz skórno – naskórkowa pojawia się w trzecim trymestrze, podczas gdy jej wszystkie elementy są już obecne w pierwszym trymestrze.
W następnej kolejności rozwijają się przydatki skórne powstające w wyniku interakcji zachodzących pomiędzy związkami i wgłębieniami naskórka a elementami skórnymi. Włosy i gruczoły łojowe powstają w wyniku interakcji zachodzących pomiędzy skupiskami komórek podstawowych naskórka a innymi wyspecjalizowanymi komórkami. Gruczoły apokrynowe są rozprzestrzenione na całej skórze płodu, w większości są one pozbawione znaczenia, gdyż mają stanowczo za małe rozmiary, duże znaczenie mają jednak te gruczoły, które są zlokalizowane w okolicy pach i pachwin.
Mięśnie napinające włosy tworzą się pomiędzy skórną tkanką łączną a mieszkiem włosowym. Gdy się kurczą, włos jest unoszony do pozycji pionowej, co z kolei ma ogromne znacznie w regulacji temperatury ciała. Związki paznokciowe pojawiają się około trzeciego miesiąca, najpierw na koniuszkach palców n następnie wędrują do swojego ostatecznego miejsca czyli na grzbiet palców, gdzie tworzą paznokcie.
Budowa skóry
Skóra zbudowana jest z następujących części:
– naskórek i struktury towarzyszące – naskórek jest wielowarstwową, samoodnawiającą się pokrywą komórkową. Czas odnowy naskórka wynosi około miesiąca. Strukturami towarzyszącymi natomiast są: mieszki włosowe, które są złożonymi wielowarstwowymi strukturami kontrolującymi cykl wzrostu włosa, gruczoły łojowe, których główna funkcja jest dostarczenie lipidów do skóry, paznokcie służące do ochrony i usztywnienia paliczków dalszych oraz melanina, która jest odpowiedzialna za kolor skóry,
– granica skórno-naskórkowa, jest to skomplikowana struktura, która tworzy mocne umocowanie naskórka i skóry właściwej poprzez ich wspólne połączenie,
– skóra właściwa – jest to tkanka skórna, która składa się z włókien kolagenowych z domieszką włókien elastycznych, komórek tkanki łącznej oraz komórek tucznych. Skóra właściwa tworzy głównie masę skóry i jest dużo grubsza od naskórka,
– tkanka podskórna – tłuszcz podskórny stanowi ochronną wyściółkę i jest rezerwuarem energii, ponadto jest czynnikiem mającym duże znaczenie kosmetyczne, które odpowiada zarówno za atrakcyjne krzywizny, ale też za szpecące wybrzuszenia.
Funkcje skóry
Skóra jest naturalnym łącznikiem pomiędzy człowiekiem a jego środowiskiem naturalnym, dlatego też posiada różne funkcję mające poprawić życie człowieka. Do tych funkcji zaliczamy:
– funkcję ochronną, która polega na ochronie przez zmianami klimatycznymi, ale też chroni nas przed powstawaniem różnego typu urazów,
– informacyjną – skóra odbiera rożnego rodzaju bodźce pochodzące ze świata zewnętrznego,
– funkcję wydzielniczą – nasza skóra potrafi wydzielać różne substancje takie jak pot czy też łój,
– funkcja termoregulacyjna, polega na przystosowaniu skóry do zmiennych warunków, a tym samym reguluje temperaturę naszego ciała,
– funkcję magazynującą, która polega na odkładaniu tłuszczów w naszym organizmie,
– uczestniczy również w wymianie gazowej oraz ma znaczący wpływ na układ odporności organizmu.
Skóra jest nie tylko częścią naszego ciała, jest łącznikiem który może nam wiele powiedzieć o zmianach chorobowych zachodzących w naszym organizmie.
