Zaburzenia słuchu nazywane są bezwzględnym lub częściowym zmniejszeniem funkcji ucha w celu wykrycia i świadomości dźwięku. Ta choroba może przejawiać się w postaci pogorszenia ostrości docierania i odbierania dźwięków, utraty słuchu. Choroba może wystąpić niezależnie od wieku osoby, w tym dzieci. Przyczyną może być na przykład inna choroba lub silny hałas. Leczenia jakiejkolwiek choroby nie należy odkładać na później
Zaburzenia słuchu – przyczyny
Główne przyczyny zaburzeń słuchu obejmują:
- Uszkodzenie błony bębenkowej w wyniku urazu
- Zatkanie ucha wskutek nadmiernej woskowiny (używanie patyczków higienicznych do czyszczenia ucha)
- Uszkodzenia mechaniczne (wskutek wypadku)
- Wrodzone anomalie
- Ciężkie infekcje: szkarlatyna, odra, zapalenie przyusznicy, zapalenie opon mózgowych,
- Zatrucie ołowiem, tlenkiem węgla, opary rtęci i inne niebezpieczne substancje,
- Kiła, choroba Meniere’a (nadmierne gromadzenie się płynu w uchu wewnętrznym)
- Ostre i przewlekłe choroby zapalne narządu słuchu
- Powstawanie nowotworów
- Otoskleroza
- Patologia trąbki Eustachiusza
- Zapalenie nerwu słuchowego
- Różyczka u kobiet w czasie ciąży
- Stwardnienie rozsiane
- Zmiany związane z wiekiem
- Zapalenie opon mózgowych
- Urazy głowy
- Długotrwałe narażenie na wibracje i silny hałas
- Irracjonalne spożycie antybiotyków i innych leków.
Główne przyczyny przewodzeniowych zaburzeń słuchu:
- Niedrożność kanału słuchowego
- Anomalie ucha środkowego
- Nieprawidłowości błony bębenkowej
- Anomalie kosteczek.
Zaburzenia słuchu – objawy
Zaburzenia słuchu są częściowym zmniejszeniem zdolności człowieka do wykrywania i rozumienia dźwięków. Zaburzeniom mogą towarzyszyć następujące objawy:
- Ból ucha
- Uczucie zatkania uszu
- Uczucie płynnej substancji w uchu
- Wysięk z uszu
- Szum w uchu
- Katar
- Nudności, wymioty
- Ból i zawroty głowy
- Oczopląs
- Osłabienie mięśni twarzy
- Podwyższona temperatura ciała
- Zaburzenie chodu (niestabilność podczas chodzenia).
Zaburzenia słuchu – diagnostyka
Diagnozowanie stanu czynności słuchowej człowieka znajduje się dziś na poziomie rozwoju, który pozwala stwierdzić u dziecku ubytek słuchu nawet przed jego urodzeniem lub w pierwszych dniach i dniach po urodzeniu. Lokalizacja i rozmiar zaburzeń słuchu jest określany przez audiometrię. Przy użyciu specjalnych metod. Audiometria tonalna, audiometria mowy, audiometria dziecięca, audiometria młodego wieku, audiometria impedancyjna, audiometria elektronowa itp.
PTA to badanie słuchu za pomocą audiometru, który wysyła najprostsze sygnały ze zmienną częstotliwością i natężeniem dźwięku. Audiometria tonalna jest wykorzystywana do badania stanu funkcji słuchowej u dorosłych i dzieci w tym wieku, kiedy dziecko jest już w stanie odpowiedzieć. Dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym ta metoda badania słuchu jest nieskuteczna
Audiometria mowy umożliwia określenie obszaru jego mowy i poziomu rozumienia mowy u osób niedosłyszących. Metody audiometrii mowy umożliwiają szkole, rodzicom bez specjalnego wyposażenia technicznego przeprowadzenie podstawowego testu słuchu dla dziecka, jeśli występują objawy jego naruszenia.
Laryngolog może wykonać:
- Kamerton słyszenia odbywa się za pomocą strojenia kamertonu, łącząc progowe i ponadprogowe stymulacje dźwiękowe.
- Tympanometria – aby wykryć patologię ucha środkowego i jego naturę, przeprowadza się badanie rejestrując opór, który napotyka fala dźwiękowa.
Zaburzenia słuchu – leczenie
Leczenie zaburzeń słuchu odbywa się na różne sposoby, w zależności od przyczyny. Nowoczesne techniki pozwalają w pełni lub częściowo przywrócić słuch, nawet przy poważnej patologii. Na podstawie uzyskanych danych laryngolog określa taktykę leczenia upośledzenia słuchu. W zależności od przyczyny utraty słuchu mogą zostać zalecone:
- Leki nootropowe (poprawiają funkcjonowanie ludzkiego mózgu)
- Witaminy z grupy B
- Antybiotyki
- Leki przeciwzapalne
- Krople do uszu
- Usuwanie woskowiny
- Płukanie uszu przez laryngologa.
Taktyka i metody leczenia zależą od rodzaju patologii i ogólnego stanu chorego. Podczas leczenia łagodnych postaci zaburzeń słuchu stosowane są metody fizjoterapii. Wykorzystywane są także leczenia histaminergiczne. W przypadku przewodzeniowych zaburzeń słuchu, lekarz wykonuje usuwanie woskowiny.
Tympanoplastyka jest operacją chirurgiczną mającą na celu skorygowanie naruszeń błony bębenkowej i jam ucha środkowego. Podczas operacji na uszkodzonej błony bębenkowej skóra chorego zostaje przeszczepiona i nie pozostawia żadnych blizn. To zamyka pełną lub częściową perforację błony bębenkowej.
Zaburzenia słuchu – zapobieganie
W celu profilaktyki należy unikać wpływu czynników negatywnych, które mogą wywoływać tę patologię, na przykład skutków działania leków ototoksycznych (powodujących uszkodzenie słuchu), urazów uszu, zagrożeń zawodowych, czyli zwiększonego hałasu, wibracji. Ważnym czynnikiem jest szybkie rozpoznanie choroby i zapewnienie jej prawidłowej terapii.
