Cukrzyca typu 2

Cukrzyca typu 2 – przyczyny, objawy, diagnozowanie, leczenie

Cukrzyca typu 2 należy do metabolicznych schorzeń, pojawiających się u dorosłych powyżej 30 r.ż. Kluczową cechą cukrzycy typu 2 jest wyższy niż zwykle poziom glikemii we krwi oraz częsta insulinooporność. Ma to związek ze sbyt słabym działaniem insuliny lub słabą jej produkcją. Bywa, że pojawia się u osób młodych na skutek nadmiernego przeciążania trzustki, np. poprzez spożywanie alkoholu, dietę zbyt bogatą w węglowodany czy tłuszcze.

Trzustka, która musi podołać ciężkim zadaniom, często z biegiem czasu staje się niewydolna. Zniszczone wysepki trzustkowe nie działają jak należy. Poza tym, zbyt obfita tkanka tłuszczowa nie ułatwia sytuacji, ponieważ komórki rozrośnięte komórki tłuszczowe wymagają większej ilości insuliny. Faktem jest, że tkanka tłuszczowa może się rozrosnąć, natomiast trzustka zawsze pozostaje narządem tej samej wielkości i wytwarza stałą ilość insuliny. Nie ma zatem, nic dziwnego w tym, że u osób otyłych, zwyczajnie zaczyna jej brakować.

Cukrzyca typu 2 – objawy

Objawy cukrzycy typu II nie muszą być jednoznaczne. Wiele osób dowiaduje się o tym, że choruje na cukrzycę za sprawą przypadku. Kluczowe objawy cukrzycy typu 2 to:

  • poliuria – częste oddawanie moczu. Ma to związek z tym, że nadmiar cukru może powodować zakwaszenie ustroju. By nie doprowadzić do tejże sytuacji organizm uruchamia mechanizmy obronne, które mają na celu rozcieńczenie nadprogramowej ilości cukru. Z tego powodu, ilość wydalanego moczu jest znacznie większa niż normalnie.
  • nadmierne pragnienie – w związku z tym, że konieczne jest rozcieńczenie i wydalenie dodatkowej ilości glukozy, organizm wymaga większej ilości wody, a to pociąga za sobą skutek w postaci wzmożonego pragnienia.
  • utrata wagi – nadmierne wydalanie cukru to pozbywanie się kalorii
  • infekcje dróg moczowych – ma to związek z upośledzonymi procesami odpornościowymi i specyficznym składem moczu, który działa jak magnes na chorobotwórcze drobnoustroje

Cukrzyca typu 2 – leczenie i ryzyko wystąpienia powikłań

  • insulina – w związku z często pojawiającą się insulinoopornością, terapia wiąże się z podawaniem wysokich dawek insuliny. Komórki często są oporne na działanie insuliny (pozostają zablokowane, gdyż małe dawki są zbyt słabe, by je otworzyć i pozwolić glukozie dostać się do środka).
  • dieta – należy zaprzestać przejadaniu się i spożywaniu wysoko kalorycznych posiłków. Słodycze, podobnie jak i wysoko słodzone jogurty, niektóre owoce czy słone przekąski mają wysoki indeks glikemiczny. Oznacza to, że po ich spożyciu gwałtownie zwiększa się poziom glukozy we krwi, a po niedługim czasie gwałtownie spada, powodując nagłe uczucie głodu. Warto wiedzieć, że szybki spadek glukozy we krwi u cukrzyka jest bardzo niebezpieczny i może spowodować hipoglikemię. Niedocukrzenie, może z kolei sprzyjać pojawieniu się śpiączki hipoglikemicznej. Poza tym, spożywanie kalorycznych posiłków zwiększa ryzyko przybrania na wadze, co z kolei powoduje rozwój cukrzycy typu 2.
  • aktywność fizyczna – sprzyja utracie zbędnego balastu, a to bardzo pozytywnie wpływa na terapię. Znane są przypadki całkowitego wyleczenia z cukrzycy typu 2. Oczywiście, nie u każdej osoby jest to możliwe do zrealizowania. Jeśli u podłoża rozwoju choroby leży otyłość, a pacjentowi uda się schudnąć, całkiem możliwe, że ilość insuliny, którą wytwarza trzustka, będzie wystarczająca do utrzymania prawidłowego poziomu glukozy we krwi.

Kiedy może dojść do hipoglikemii w przypadku cukrzycy typu 2?

O hipoglikemii mówimy wtedy, gdy poziom glukozy spada poniżej wartości 4 mmol/l. Objawy przy niedocukrzeniu to:

  • lepka, mokra skóra
  • zimny pot
  • zmęczenie, osłabienie
  • lęk
  • niewyraźna mowa
  • dziwaczne zachowanie
  • uczucie głodu
  • kołatanie serca, ścisk w klatce piersiowej

Objawy mogą być różne, czasem są niejednoznaczne i rozwijają się wraz z postępem hipoglikemii. Zarówno insulina, jak i doustne środki farmakologiczne mogą powodować nagłe obniżenie się glikemii. W początkowym rozwoju niedocukrzenia pacjent może sam je opanować. Na ogół wystarczy spożyć posiłek bogaty w węglowodany, a ubogi w tłuszcze. Może być to woda z rozpuszczonymi 3 kostkami cukru lub sok owocowy z dodatkiem cukru.

Należy jednak, unikać napojów słodzonych sztucznymi słodzikami. Wbrew pozorom, nie działają one jak naturalny cukier. W przypadku braku uzupełnienia glikemii dodatkowym posiłkiem, może rozwinąć się śpiączka hipoglikemiczna. Na ogół objawia się drgawkami, dreszczami, splątaniem, dziwnym zachowaniem pacjenta, aż w końcu dochodzi do utraty przytomności. Do śpiączki hipoglikemicznej współcześnie dochodzi jednak, niezwykle rzadko i na ogół ma to związek z podaniem zbyt wysokiej dawki insuliny.

Cukrzyca typu 2 – pierwsza pomoc

Jeśli zauważymy któryś z niepokojących objawów u osoby chorej należy podać jej posiłek bogaty w węglowodany, a najlepiej roztwór wody z cukrem. Należy unikać podawania czekolady, batoników, ponieważ z reguły zawierają one tłuszcz, który spowalnia wchłanianie węglowodanów. Jeśli chory jest nieprzytomny układamy poszkodowanego w pozycji bezpiecznej i zawiadamiamy pogotowie ratunkowe. Nie wolno osobie nieprzytomnej podawać żadnych płynów ani posiłków, gdyż łatwo może dojść do zadławienia. Warto pamiętać, że cukrzyk może zachowywać się jak osoba w stanie upojenia alkoholowego. Współcześnie dostępne są specjalne bransoletki, informujące otoczenie o tym, że jest się diabetykiem.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *