Martwicze zapalenie powięzi inna powszechnie znana nazwa tego zjawiska to mięsożerne bakterie i należą do grona najgroźniejszych chorób. Kto lub co ponosi główną odpowiedzialność za ta chorobę? Otóż martwicze zapalenie powięzi jest najczęściej spowodowane przez inwazyjne postaci bakterii paciorkowca które przedostają się do organizmu w konsekwencji rany lub skaleczenia. Choroba szerz wówczas swoje niszczycielskie dzieło i bardzo szybko postępuje co w konsekwencji może zakończyć się zgonem.
Martwicze zapalenie powięzi – przyczyny
Główną przyczyną zakażenia jest przedostanie się bakterii do organizmu człowieka i zaistnienie czynników sprzyjających rozwojowi choroby. Dlatego aby doszło do infekcji bakteria musi dostać się do rany na ciele. W większości przypadków zdrowi ludzie nie chorują. Zwiększone ryzyko zachorowania występuje wśród osób z osłabionym układem odpornościowym spowodowanym prze cukrzycę, HIV lub starość, łatwo może dojść do zakażenia, szczególnie gdy rana jest zaniedbana i nieodkażona.
W konsekwencji gdy bakterie wejdą w otwartą ranę i natrafią na odpowiednie warunki, powodują jej rozpad i owrzodzenie, a w ostateczności chorobę mięsożerną.
Zakażenie podskórnej tkanki łącznej obejmujące powięzi mięśni tułowia oraz kończyn, jest to konsekwencja zakażenia bakteryjnego.
W medycynie wyróżniamy trzy różne postacie choroby w zależności od patogenu który atakuje daną osobę i zaliczamy do nich:
– infekcja mieszana wywołana przez bakterie,
– infekcja wywołana przez paciorkowce,
– infekcja Vibrio vulnificus.
Pierwsza z postaci postrzegana jest jako najczęściej spotykana i statystycznie szacuje się iż jest ona odpowiedzialna co najmniej za połowę wszystkich martwic. Dlaczego tak się dzieje? Otóż mogą ją wywoływać bakterie z grupy beztlenowych takich jak Bacteroides, Peptostreptococcus bądź Enterobacteriaceae takie jak E.coli. Do grupy szczególnego ryzyka zaliczyć należy w szczególności osoby chorujące na cukrzycę, ale także pacjentów poddawanych leczeniu immunosupresyjnemu. Lista jest dość długa i zaliczyć należy także do nich osoby borykające się z otyłością czy zakażone wirusem HIV.
Powikłania które mogą powstać w skutek szkodliwego działania patogenu są niezwykle niebezpieczne w szczególności jeśli dotyczą one młodych organizmów w tym małe dzieci. Ryzyko zachorowania zwiększa się u dzieci przechodzących zapalenie pępka lub chorych na odrę. Zmiany widoczne są na tułowi oraz w okolicy krocza.
Druga postać wywołana jest w szczególności w konsekwencji inwazyjnego działania paciorkowca lub gronkowca złocistego. Do grupy podwyższonego ryzyka postaci martwiczego zapalenia powięzi zazwyczaj zalicza się pacjentów po operacji lub niewielkim urazie. Odnotowuje się także zachorowania wśród całkowicie zdrowych pacjentów . Jakie mogą być konsekwencje zachorowania? Otóż w większości przypadków obecność bakterii w organizmie chorego wywołuje tzw. zespół wstrząsu toksycznego. Jest to popularnie ostre zatrucie wywołuje wysoką gorączkę, a także spadek ciśnienia tętniczego, w niektórych przypadkach wysypkę, a także zaburzenia w funkcjonowaniu niektórych narządów. Odnotowuje się także przepadki zgonu pacjenta dlatego postać ta jest niezwykle niebezpiczna i może zagrażać życiu. Martwicze zmiany widoczne są głównie na kończynach.
Trzecia odmiana choroby spowodowana jest infekcją Vibrio vulnificus, bakterią bytującą w ciepłych zbiornikach wodnych. W grupie ryzyka znajdują się nie tylko osoby mieszkające w nadbrzeżnych miejscowościach, ale i mający problemy z wątrobą. Choroba rozwija się bardzo szybko i wymaga jak najszybszej konsultacji lekarskiej.
Martwicze zapalenie powięzi – objawy
Istnieje szereg objawów które mogą wskazywać na martwicze zapalenie powięzi. Wśród najczęściej spotykanych zalicza się:
– zatrzymanie wody w tkankach,
– sine pęcherze,
– krwawienia do skóry,
– oddzielanie się fragmentów skóry,
– owrzodzenia skóry,
– zanik czucia skórnego,
– obecność gazu w tkankach,
– wstrząs toksyczny,
– posocznica.
Martwicze zapalenie powięzi – leczenie
Martwicze zapalenie powięzi zaliczane jest do bardzo niebezpiecznych schorzeń z uwagi na to iż poważne objawy często pojawiają się dopiero w późnej fazie zakażeń martwiczych. Właśnie dlatego ogromne znaczenie ma natychmiastowa diagnostyczno-terapeutyczna konsultacja chirurgiczna.
Najważniejszą rolę odgrywa skuteczna diagnoza i wczesne leczenie. Zazwyczaj lekarz zaleca antybiotykoterapię gdyż w przypadku choroby mięsożernej jest to najważniejsze i zazwyczaj zalecane są duże dawki antybiotyków, aby zabić bakterie.
Niestety w przypadku kiedy pacjent osiągnął już wcześniejsze objawy i antybiotyki nie pomogły, niezbędna jest interwencja chirurgiczna i zwykle kończy się to amputacją. Hospitalizacji i intensywna opieka lekarska jest zazwyczaj stosowana w przypadku wstrząsu i innych możliwych komplikacji podczas leczenia.
Domowe sposoby na uniknięcie zakażenia to:
– częste i dokładne mycie rąk, najlepiej z dezynfekcją eliminującą wszelkie bakterie i zarazki,
– czyszczenie i dokładna dezynfekcja ran,
– ograniczenie możliwości zachorowania poprzez unikanie osób z bólem gardła w celu uniknięcia objawów paciorkowca,
– antybiotykoterapia zapobiegawcza w postaci maści na otarcia.
Najlepiej i najbezpieczniej konsultować z lekarzem specjalistą wszelkie zmiany jakie zachodzą w naszym organizmie i które mogą mieć wpływ na nasze zdrowie a nawet życie.
