Diagnostyka obrazowa to grupa badań, opierająca się o różne rodzaje oddziaływania fizycznego, pozwalająca na obrazowanie ludzkiego ciała. Do badań obrazowych należą ultrasonografia, RTG, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Dowiedz się więcej na ich temat.
Ultrasonografia
Ultrasonografia (USG) to metoda obrazowania wykorzystująca fale ultradźwiękowe i zjawisko częściowego ich odbicia od tkanek stawiających opór. Zasada działania USG polega na istnieniu punktu emitującego fale dźwiękowe, punktu je odbierającego i ośrodka, w którym będą się rozchodzić. Emiterem i odbiornikiem fal jest głowica aparatu do USG. Emitowane przez nią fale odbijają się od tkanek i narządów, po czym wracają do niej i zostają przetworzone na obraz. Wyróżnia się trzy rodzaje USG:
- zewnętrzne – głowica przykładana jest do powierzchni skóry;
- wewnętrzne – głowica na wzierniku umieszczana jest wewnątrz ciała (np. USG transwaginalne);
- endoskopowe – głowica jest zlokalizowana na sondzie (np. przezprzełykowe echo serca).
USG posiada mnóstwo zastosowań, a najczęściej wykorzystywane jest do diagnozowania organów w jamie brzusznej (wątroba, nerki, trzustka, żołądek itp.), serca, tarczycy. Jest badaniem całkowicie bezpiecznym i nie ma ograniczeń w przeprowadzaniu go.
Badanie rentgenowskie
Badanie rentgenowskie (RTG) to metoda obrazowania opierająca swoje działanie o rodzaj promieniowania elektromagnetycznego, zwanego promieniowaniem X. W czasie RTG lampa rentgenowska emituje promieniowanie, które przechodzi przez tkanki w różnym stopniu, a znajdujący się za pacjentem detektor wyłapuje wydobywającą się z drugiej strony pacjenta część promieni i przekształca je w obraz.
Struktury o większej gęstości są widoczne na obrazie RTG jako pola jasne, a tkanki o niskiej gęstości, które z łatwością przepuszczają promieniowanie, widoczne są jako ciemne pola. Wskazań do wykonania badania RTG jest wiele. Największe jego zastosowanie obserwuje się w schorzeniach układu ruchu. Badanie RTG klatki piersiowej wpisuje się w zakres badań przesiewowych osób pracujących.
Tomografia komputerowa
Tomografia komputerowa (TK), tak jak RTG, wykorzystuje promieniowanie X, przy czym w tworzeniu obrazu biorą udział algorytmy komputerowe. TK wykonywane jest w aparacie przypominającym wyglądem tunel. Pacjent wprowadzany jest do niego na wysuwanym stole, a w czasie badania porusza się wokół niego lampa rentgenowska. Na obwodzie znajduje się od 16 do kilkuset rzędów detektorów, które rejestrują osłabienie promieniowania po przejściu przez tkanki pacjenta. TK jest szczególnie przydatne w diagnostyce patologii ośrodkowego układu nerwowego, płuc, brzucha i narządów miednicy.
Rezonans magnetyczny
Rezonans magnetyczny (RM) to metoda opierająca swoje działanie o pole magnetyczne. Podobnie jak w TK, pacjenta umieszcza się na ruchomym stole i wprowadza do aparatu. Metoda ta ma szereg zastosowań. Najbardziej znana jest z wykorzystania w diagnostyce patologii ośrodkowego układu nerwowego, układu naczyniowego, tkanek miękkich, stawów. Badanie umożliwia wykonywanie przekrojów w dowolnej płaszczyźnie, a wysoka rozdzielczość pozwala na wykrycie nawet niewielkich zmian.
