Zgorzelinowe zapalenie skóry, to tak zwana piodermia zgorzelinowa. Jest to specyficzne zaburzenie skóry o nieznanej przyczynie. Może być symptomem pozostałych dolegliwości systemowych, nieraz występuje jako zespół paranowotworowy. Patogeneza PG nie została bezpośrednio określona, jednak największą rolę przypisuje się choroby systemu odpornościowego.
We współzależności od stopnia zaawansowania, zmiany skórne mogą mieć charakter jednego ogniska bądź tworzyć kompletne grona (mogą pojawiać się naprzemiennie, łagodzić się oraz pojawiać na nowo). Dolegliwość ma charakter długotrwały oraz postępujący, co znaczy, iż wraz z upływem czasu owrzodzeń może pojawiać się jeszcze więcej – swoim zasięgiem mogą objąć dużą część przestrzeni skóry chorego. Zmiany skórne przeważnie atakują twarz, teren klatki piersiowej oraz pleców i kończyny górne oraz dolne. Charakteryzuje się następujące typy piodermii: piodermia bujająca, istniejąca samodzielnie, bez związku z pozostałymi dolegliwościami układowymi.
Przeważnie pojawia się w obszarze tułowia. Zmiany skórne są relatywnie płytkie oraz zwykle niebolesne. Piodermia pęcherzowa może występować jednocześnie z pozostałymi dolegliwościami, w tymże także białaczką, zakłócając tymże samym stan zdrowia chorego. Tenże typ piodermii ma charakter zbolałych odcisków, jakie pękając, tworzą owrzodzenia oraz nadżerki. Piodermia krostkowa, zgodnie z nazwą okazuje się pod postacią małych krostek objętych rumieniem zapalnym, umieszczonych w obszarze kończyn oraz tułowia. Tenże typ dolegliwości niezwykle niejednokrotnie towarzyszy wrzodziejącemu zapaleniu jelita grubego.
Przyczyny
Choć przyczyna nie jest dokładnie zbadana, to uważa się, iż dolegliwość jest wywołana poprzez schorzenia systemu immunologicznego i szczególnie niewłaściwe funkcjonowanie granulocytów obojętnochłonnych. Dodatkowo na wsparcie przyczyny odpornościowej stawia się określenie, iż co najmniej połowa wszystkich chorych z piodermią zgorzelinową skóry cierpi z powodu dolegliwości o podłożu odpornościowym. Na przykład, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, reumatoidalnego zapalenia stawów, szpiczak mnogi.
Piodermia zgorzelinowa – symptomy
Piodermia zgorzelinowa zaczyna się zazwyczaj od tworzących skupienia czerwonych krost, jakie sukcesywnie zwiększają się oraz zlewają. W miejscu otoczonym zmianami błyskawicznie występuje owrzodzenie, w jakim mogą pojawiać się ogniska martwicy. Dno jest zazwyczaj sinoczerwone, natomiast końce wałowato uniesione. Owrzodzenie może być niezwykle głębokie – obejmować pełną grubość skóry oraz tkanki podskórnej, ujawniając wysoce położone formy: naczynia, nerwy, powięzie bądź mięśnie. Z owrzodzenia może sączyć się mała ilość roztworu surowiczego. O ile dotrze do wtórnego nadkażenia rany bakteriami, może pojawić się większa liczba wydzieliny o charakterze ropnym. Pacjent czuje duże dolegliwości bólowe połączone z przebiegiem choroby. Najczęstszym zlokalizowaniem piodermii są golenie (podudzia) w ich wysokiej części, jednakże zmiany mogą się lokalizować także w obszarze ud, pośladków, okolic łopatek oraz ramion.
Piodermia zgorzelinowa: diagnoza
Zidentyfikowanie dolegliwości ustala się w podłożu o określenie niespodziewanie powstających, zanurzonych oraz błyskawicznie rozpowszechniających się zmian skórnych pod postacią owrzodzeń. Ponadto przeprowadza się dokładne badania w kierunku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz zmian rozrostowych systemu hematologicznego.
Piodermia zgorzelinowa – jak leczyć?
W terapii leczenia piodermii ogromną funkcję gra leczenie dolegliwości pierwotnej, więc owej, z jaką współwystępuje. Dodatkowo wykorzystuje się środki leczące owrzodzenia pochodzące z piodermii. Można zatem stwierdzić, iż leczenie jest dwukierunowe. Intensywna terapia choroby pierwszej może zmniejszyć przebieg piodermii bądź chociażby zatrzymać rozprzestrzenianie się zmian skórnych. Uzupełniająco wykorzystuje się leczenie oddziałujące na system immunologiczny – tak nazywane leczenie immunomodulujące. Kurację prowadzi się środkami zarówno do używania systemowego (doustnego), jak również zewnętrznego (miejscowego). Istotną funkcję gra tu także właściwa pielęgnacja owrzodzeń. Stosuje się maści z azotanem srebra, sterydami, i chociażby z antybiotykiem, żeby nie dopuścić do nadkażenia bakteryjnego, co zdecydowanie skomplikowało mechanizm leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia piodermi potrzebne jest zrobienie zasiewu w celu precyzyjnego określenia typu infekcji. W większości wypadków zalecane są tetracykliny, linkomycyna bądź marcolid.
Co robić, aby zminimalizować zagrożenie zachorowania na piodermię zgorzelinową?
W wypadku idiopatycznej piodermii zgorzelinowej nie ma możliwości przeciwdziałania. W wypadku piodermii zgorzelinowej u osób cierpiących na choroby predysponujące ważne jest natychmiastowe właściwe leczenie stanów zapalnych skóry. Wedle specjalistów ta dolegliwość jest w jednakowym stopniu manifestowana oraz leczona. Są jednakże określone właściwości ropnego zapalenia skóry u dzieci. Stwierdzono je częściej aniżeli u dorosłych, gdyż dziecko ma więcej kontaktu z miejscami, w jakich mogą żyć cocci. Więc przestrzeganie podstawowych reguł higieny osobistej w tymże wypadku jest podstawowym środkiem zaradczym.
