Grzybica strzygąca jest jedną spośród najpowszechniejszych form grzybicy pojawiającej się na owłosionej skórze głowy. Dolegliwość wytwarzana jest poprzez parę rodzajów grzybów, m.in: Microsporum audouinii, Trichophyton violaceum. Ogniska patologiczne wyglądają jak miejsca, gdzie włosy zostały koślawo wystrzyżone.
Grzybica strzygąca skóry głowy jest wytwarzana poprzez dermatofity z rodzaju trichophyton. Cechuje się powstawaniem ognisk złuszczających, zawierających włosy ułamane na rozmaitych wielkościach, co powoduje poczucie, jakby fryzura była ostrzyżona, dlatego nazwa owej choroby, dotyczącej przede wszystkim dzieci przed okresem pokwitania. Zmiany patologiczne zazwyczaj znikają bez pozostawienia blizn, nieraz grzybica strzygąca okazuje się także guzami oraz naciekami z dużymi pęcherzykami skórnymi i ogromną ilością ropy.
Jakie są elementy zagrożenia?
Postępowi zakażeń grzybiczych skóry oraz paznokci może służyć mnóstwo dolegliwości ogólnoustrojowych, elementów społecznych, i też przyjmowanie poniektórych środków (antybiotyków, kortykosteroidów, cytostatyków, środków immunosupresyjnych). Także urazy, wybrane dolegliwości skóry, niewłaściwe ukrwienie (np. stóp), i też niewłaściwa pielęgnacja skóry są elementami zagrożenia grzybicy. Zbyt częste mycie skóry silnymi detergentami prowadzi do straty właściwego płaszcza tłuszczowego skóry, zmiany pH skóry, co służy pojawieniu się grzybicy (wbrew ogólnemu mniemaniu, iż za grzybicę odpowiada tylko brak czystości).
Rozpoznanie grzybicy strzygącej
Diagnozę dolegliwości stawia się na bazie egzystencji źródeł złuszczających, porastanych poprzez złamane, „ostrzyżone” włosy. Symptomem dolegliwości jest też małe natężenie objawów stanu zapalnego, i też brak blizn i całkowicie wyłysiałych miejsc na skórze. Chorobę rozpoznaje się prawie tylko u dzieci będących przed okresem pokwitania. Ponadto specjalista zaleca badanie mikroskopowe włosów i łusek na frekwencję grzyba. Jak wygląda zidentyfikowanie różnicowe? Łupież zwykły można odróżnić od grzybicy strzygącej tymże, iż ogniska złuszczania nie mają dużych granic, natomiast zmiany nie pojawiają się we włosach. Z kolei łuszczyca wyróżnia się obecnością łusek i uwarstwionych strupów, brakiem ułamanych oraz zmienionych włosów. W ocenie łuszczycy przydatne jest zauważenie wykwitów łuszczycowych w pozostałych miejscach na ciele chorego.
Grzybica strzygąca powierzchowna
Jest przypadłością, jakiej nie towarzyszy stan zapalany. Pojawia się na całym świecie oraz jej podstawą jest przeważnie Trichophyton tonsurans. Szczyt zachorowania przypada na czas przedszkolny, tymże samym dolegliwość atakuje zwłaszcza dzieci aniżeli dorosłych. W owej formie grzybicy strzygącej u pacjenta można zobaczyć złuszczające się zmiany, jakim towarzyszy mała strata włosów. Zmiany rozszerzają się, i potem tworzą wielkie obszary bez obecności owłosienia.
Możliwe jest samowyleczenie dolegliwości oraz odrośnięcie straconych włosów, jakie pojawia się zazwyczaj po czasie pokwitania u młodzieży. Prócz owego u chorych można zaobserwować szczeciniaste włosy w strefie, jaka nie została objęta stanem zapalnym. Stan tenże pojawia się, kiedy grzybem wywołującym dolegliwość jest Microsporum canis. Grzybica powierzchowna nie pozostawia po sobie ran oraz trwałego wyłysienia. Należałoby nadmienić o tymże, iż tenże typ grzybicy także się dzieli (we współzależności od morfologii zmian patologicznych).
Grzybica strzygąca głęboka
Jest to zdecydowanie poważniejszy oraz niestety także przeważnie występujący typ grzybicy skóry owłosionej. Podstawowym zarzewiem dolegliwości są bakterie pochodzenia zwierzęcego (tzw. zoofilne), przenoszone na człowieka ze zwierząt hodowlanych (też domowych). Dlatego także właśnie zdecydowanie częściej do zachorowań dochodzi u mieszkańców wsi. Ważnym aspektem wyróżniającym ową forma grzybicy od formy powierzchniowej jest to, iż zarażenie obejmuje poza trzonem także mieszek włosowy. Pierwsze symptomy zbliżone są do przebiegu grzybicy powierzchniowej. Z czasem jednakże zmiany na skórze mają jeszcze większy charakter. Tworzy się specyficzny spłaszczony guz (lub także właściwie guzowato wyglądający naciek), znacznie oddzielony od zdrowej części skóry owłosionej oraz najpierw twardy. Zmiany mogą mieć różnorodną wielkość, od niezwykle niewielkiej po dość dużą. Dodatkowo takich zmian w obszarze skóry głowy może być większa ilość.
Grzybica strzygąca: leczenie
Leczenie grzybicy strzygącej owłosionej skóry głowy opiera się na używaniu środków przeciwgrzybiczych działających miejscowo. Środków zawierających np. ketokonazol, mikonazol, clotrimazol bądź terbinafinę. W zaawansowanych stadiach dolegliwości oraz występowaniu niezwykle licznych ognisk patologicznych, wykorzystuje się też leczenie ogólnoustrojowe. Leczenie polegające na stosowaniu środków przeciwgrzybiczych zawierających np. itrakonazol, flukonazol, gryzeofulwinę lub terbinafinę. W wypadku kuracji formy głębokiej grzybicy strzygącej nie należy zapominać o dezynfekowaniu zmian i włączeniu antybiotykoterapii oraz środków o oddziaływaniu przeciwzapalnym. Zmiany na skórze powinny ulec poprawie w przeciągu 2-4. tygodni kuracji.
