Otyłość sarkopeniczna

Otyłość sarkopeniczna – przyczyny i leczenie otyłości sarkopenicznej

Otyłość sarkopeniczna pojawia się u ludzi w starszym wieku. Cechą charakterystyczną schorzenia jest zwiększona ilość tkanki tłuszczowej oraz jednoczesna utrata masy mięśniowej.

Czym jest otyłość sarkopeniczna?

Określone schorzenie związane jest najczęściej ze zmianami, które pojawiają się w związku ze starzeniem się organizmu. Wraz z wiekiem następuje zmniejszanie się masy mięśniowej. Do takiej sytuacji dochodzi nawet u ludzi, którzy są niezwykle aktywni fizycznie. Jednakże u pewnych osób może dojść także do zwiększenie się masy tłuszczowej. Istnieje zatem ścisłe powiązanie pomiędzy otyłością, wiekiem, a także ograniczeniem masy mięśniowej. Kształtowanie się jednego elementu prowadzi do powstania albo nasilenia drugiego, doprowadzając do powstania zjawiska „zamkniętego koła”.

Otyłość sarkopeniczna diagnozowana jest w przypadkach, w których stwierdza się równoczesną obecność:

  • niskiej masy mięśni szkieletowych,
  • zwiększonej ilości tkanki tłuszczowej.

Otyłość sarkopeniczna – jakie są przyczyny?

Do powstania otyłości o charakterze sarkopenicznym prowadzą zmiany w składzie ciała ludzkiego powiązane z procesem starzenia się organizmu. Upływ czasu doprowadza do zmian dotyczących proporcji tkanki tłuszczowej, a także mięśniowej. Już po 40 roku życia uaktywnia się stały proces zmniejszania się masy mięśni, natomiast w okolicy 60-75 roku życia dochodzi do powiększania się ilości tłuszczu. U osób zaawansowanych wiekowo tłuszcz lokalizuje się w okolicy narządów wewnętrznych, a także wchodzi w mięśnie.

Innym elementem prowadzącym do powstania wskazanego schorzenia może być zbyt mała aktywność fizyczna. Mała aktywność bądź jej brak przyczynia się do zmniejszenia się masy mięśniowej. Doprowadza to do zwiększenia się niebezpieczeństwa niewykorzystanej energii w formie tkanki tłuszczowej. W tej sytuacji pojawia się kolejne „zamknięte koło”. Znaczna nadwaga skutkuje mniejszą aktywnością w życiu codziennym, co odbija się utratą siły oraz zanikiem mięśni. Utrata sił doprowadza do unikania wysiłku i w konsekwencji rozwoju otyłości.

Otyłość sarkopeniczna uaktywnia się przez zwiększoną ilość tkanki tłuszczowej. Wzrost ilości tłuszczu w organizmie człowieka doprowadza do produkcji związków wywołujących reakcje o charakterze zapalnym (cytokin). Odbijają się one bezpośrednio na aktywności wielu układów, na przykład przyczyniają się do przewlekłych stanów zapalnych.

Duże stężenie insuliny skutkuje przyspieszeniem rozpadu tkanek mięśni szkieletowych. To z kolei zwiększa insulinooporność i stanowi dobre podłoże do rozwoju otyłości.

Duża ilość tkanki tłuszczowej doprowadza do zwiększenia wolnych kwasów tłuszczowych w krwiobiegu. Działanie to hamuje produkcję hormonu wzrostu, a także testosteronu. Ograniczona ilość wskazanych hormonów odbija się na mniejszej sile mięśniowej.

Nieprawidłowy sposób odżywiania jest kolejnym elementem doprowadzającym do ukształtowania się otyłości sarkopenicznej. Gdy człowiek się starzeje, zmniejsza się zapotrzebowani na kalorie. Bardzo wiele osób zapomina o tym fakcie i odżywia się w dotychczasowy sposób, gdyż mają trudność z zastosowaniem ograniczeń żywnościowych. Prowadzi to do rozwoju otyłości. Osoby starsze często ograniczają ilość przyjmowanego białka, co w konsekwencji prowadzi do szybszego postępowania utraty masy mięśniowej.

Otyłość sarkopeniczna – leczenie

Działania lecznicze przy otyłości sarkopenicznej polegają na osiągnięciu celu, którym jest utrata masy ciała, a także zwiększenie masy mięśniowej. Co więcej, dąży się do poprawy codziennego funkcjonowania organizmu oraz utrzymania go w dobrej formie przez jak najdłuższy okres. W tym przypadku podejmowane jest leczenie zachowawcze, a więc modyfikacja zasad odżywiania oraz zwiększenie aktywności fizycznej. W pewnych przypadkach stosuje się także preparaty farmakologiczne.

Otyłość sarkopeniczna – dieta

W przypadku obecności otyłości sarkopenicznej, dieta musi być ustalona indywidualnie dla każdego pacjenta. Przy jej określeniu trzeba wziąć pod uwagę następujące czynniki: zapewnienie dla wieku właściwiej dla stanu oraz wieku ilości składników mineralnych, a także witamin, przyzwyczajenia żywieniowe, potrzeby w zakresie kaloryczności, rodzaj aktywności fizycznej podejmowanej przez seniora, choroby, a ponadto przyjmowane środki farmaceutyczne. Dieta powinna być tak ustalona, aby doprowadziła do zmniejszenia w ciągu sześciu miesięcy do 10% masy ciała pacjenta, głównie w obszarze tkanki tłuszczowej, przy utrzymaniu tkanki mięśniowej. Osiągniecie wskazanego efektu, można uzyskać przez ograniczenie dziennego spożycia kalorii o 500-700 kcal.

Otyłość sarkopeniczna – preparaty farmakologiczne

Modyfikacja dotychczasowego stylu życia ma duże znaczenie w przypadku otyłości sarkopenicznej, jednakże nie zawsze jest to możliwe do zrealizowania. W tym przypadku przeprowadza się wzmocnienie leczenia zachowawczego przez wykorzystanie preparatów farmakologicznych, które mają działanie wspierające redukcję masy ciała. Jednakże leki oraz dodatkowe suplementy w leczeniu określonego schorzenia wprowadza się bardzo powoli, gdyż osoby w zaawansowanym wieku często przyjmują już wiele środków leczniczych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *