Kompleksy immunologiczne to kompleksy przeciwciał związane z antygenami powierzchni komórki bakteryjnej. Immunologiczne kompleksy zawierające IgA i składniki układu dopełniacza są osadzane w naczyniach włosowatych, małych tętniczkach i tkankach łącznych występujących między naczyniami w ciałku nerkowym, powodując ostre zapalenie ze wzrostem przepuszczalności naczyń, uwalnianiem ciekłego osocza do tkanki i krwotokami.
Kompleksy immunologiczne powstają przy każdym spotkaniu przeciwciał z antygenem i są zazwyczaj skutecznie niszczone przez jednojądrzaste fagocyty, ale czasami utrzymują się przez długi czas i są osadzane w różnych tkankach i narządach. Reakcje, które rozwijają się w takich przypadkach i są wykonywane przez dopełniacz i komórki efektorowe, nazywane reakcjami nadwrażliwości typu III lub chorobą kompleksów immunologicznych.
Jak powstają kompleksy immunologiczne?
Kompleksy immunologiczne powstają w wyniku oddziaływania rozpuszczalnych antygenów i przeciwciał we krwi kompleksów, których wysoka zawartość wskazuje na prawdopodobieństwo ich akumulacji w tkankach i rozwój procesu zapalnego w miejscach ich osadzania. Duże kompleksy immunologiczne są niszczone w śledzionie i wątrobie. Jeśli jest nadmierna ilość antygenu, nadmierne tworzenie się kompleksów immunologicznych to ich nieskuteczna eliminacja może spowodować chorobę kompleksów immunologicznych.
Jednocześnie małe kompleksy immunologiczne mogą kumulować się w różnych narządach i tkankach, powodując zapalenie i uszkodzenia struktur biologicznych. W chorobie kompleksów immunologicznych pośredniczy aktywacja układu dopełniacza, tworzenie się anafiloksyn (fragmenty dopełniacza, które generowane podczas reakcji odpornościowej w dużych ilościach mogą wywołać wstrząs anafilaktyczny), zaangażowanie innych komórek układu odpornościowego, infiltracja miejsca osadzania.
Kompleksy immunologiczne
Częściej kompleksy immunologiczne są odkładane w śródbłonku naczyń krwionośnych, kłębuszkach, stawach, które odpowiednio objawiają się symptomami zapalenia naczyń, kłębuszkowego zapalenia nerek, zapaleniem stawów. Patogeneza chorób autoimmunologicznych jest ściśle związana z akumulacją kompleksów immunologicznych w tkankach.
Długotrwałe uporczywe zakażenie może powodować podwyższone stężenie kompleksów immunologicznych we krwi. Patologia kompleksów immunologicznych obejmują chorobę posurowiczą, która występuje podczas pozajelitowego podawania obcej surowicy i naśladuje efekt trwałej infekcji.
Oznaczenie kompleksów immunologicznych we krwi pozwala oszacować aktywność choroby, ale nie odzwierciedla liczby kompleksów immunologicznych zdeponowanych w tkankach. Wzrost jest nie tylko charakterystyczny dla dowolnej choroby, dlatego konieczne jest interpretowanie wyników analizy wraz z danymi klinicznymi i wynikami innych badań.
Do czego służą badania kompleksów immunologicznych?
- Do diagnostyki chorób rozwijających się przez patofizjologiczny (badanie zaburzeń czynności chorego organizmu) mechanizm nadwrażliwości typu III.
- W celu wyjaśnienia patogenezy niektórych chorób alergicznych, patologii immunologicznej.
- Do diagnostyki i monitorowania chorób autoimmunologicznych.
- Do monitorowania przewlekłych uporczywych zakażeń.
- Aby ocenić aktywność kompleksów immunologicznych choroby.
- Do monitorowania kłębuszkowego zapalenia nerek.
- Aby monitorować warunki związane z niedoborem dopełniacza.
- Ocena skuteczności leczenia chorób występujących w mechanizmie nadwrażliwości typu III.
Kiedy zaplanowane jest badanie kompleksów immunologicznych?
- Podczas badania danej osoby z autoimmunologiczną patologią.
- W trakcie badania chorego z uszkodzeniem kłębuszków nerkowych.
- Podczas monitorowania chorych z niedoborem dopełniacza.
- Podczas badania osób z przewlekłą uporczywą infekcją.
- Przy zespole stawowym, zapaleniu stawów.
- Podczas monitorowania leczenia chorób kompleksów immunologicznych.
- Podczas badania immunologicznego.
Co oznaczają wyniki kompleksów immunologicznych?
Wartości odniesienia: 0 – 120 y. E.
Przyczyny wzrostu poziomu kompleksów immunologicznych
- Ostre choroby zakaźne
- Częste infekcje
- Choroby autoimmunologiczne
- Egzogenne alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
- Ostre zapalenie kłębuszków nerkowych
- Fenomen Arthusa (reakcja lokalna na wprowadzenie antygenu)
- Choroba posurowicza
- Zapalenie wsierdzia
- Choroba Crohna
- Nowotwory.
Co może wpłynąć na wynik?
Czynniki zniekształcające wynik:
- Obecność krioglobulin (przeciwciała ulegające wytrąceniu w temperaturze 4 stopni Celsjusza ) we krwi
- Przeciwciała anty-C1q
- Pozajelitowe podawanie radioizotopów na kilka dni przed badaniem.
