Uwięźnięcie przepukliny występuje, jako najczęstsze i najniebezpieczniejsze powikłanie, które może rozwinąć się podczas tworzenia worka przepuklinowego dowolnej lokalizacji. Choroba rozwija się niezależnie od kategorii wiekowej danej osoby. Głównym czynnikiem prowadzącym do uwięźnięcia jest wzrost ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej lub nagłe podnoszenie ciężarów. Jednak może to również przyczynić się do dużej liczby innych patologicznych i fizjologicznych źródeł.
Obraz chorobowy składa się z dość specyficznych objawów, w tym: niekontrolowanego zakleszczenia przepukliny, zespołu bólowego o różnym nasileniu. Diagnostyka może być przeprowadzona za pomocą informacji uzyskanych po badaniu historii życia, danych z obiektywnego badania i instrumentalnych badań pacjenta. Leczenie przepukliny odbywa się tylko za pomocą operacji przepuklinowej, podczas której można również dokonać resekcji zawartości worka.
Uwięźnięcie przepukliny – przyczyny
Główną przyczyną, która wpływa na uwięźnięcie przepukliny, jest zwiększenie ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej, które z kolei może być wywołane przez:
- Duże napięcie podczas defekacji
- Kaszel lub kichanie
- Podnoszenie ciężarów
- Naruszenie procesu oddawania moczu
- Osłabienie mięśni brzucha
- Urazowe uszkodzenie jamy brzusznej
- Gwałtowny spadek masy ciała
- Niedrożność jelit
- Zapalenie przełyku
- Inne choroby gastroenterologiczne
Głośny płacz lub głośny krzyk są głównymi źródłami uwięźnięcia przepukliny brzusznej w pępku u dzieci ponadto:
- Ciężki przebieg porodu
- Otyłość
- Noszenie nadmiernie ciasnych pasków.
Gdy ciśnienie wewnątrz jamy brzusznej wraca do normy, zmiana wielkości przepuklinowych wrót obserwuje się w mniejszym kierunku, wobec czego istnieje proces uwięzienia narządów wewnętrznych, które przeszły poza przepuklinę. Należy zauważyć, że prawdopodobieństwo utworzenia takiego procesu nie zależy od średnicy wrót patologicznego wybrzuszenia i jego wielkości.
Odmiany choroby, w zależności od lokalizacji przepukliny:
- Uwięźnięcie przepukliny pępkowej, która jest najczęściej diagnozowana u dzieci
- Uwięźnięcie przepukliny pachwinowej tutaj również konieczne jest przypisanie rozwoju przepuklin pachwinowych i mosznowych u mężczyzny
- Uwięźnięcie przepukliny przeponowej
- Uwięźnięcie przepukliny udowej, co jest bardzo ważne dla odróżnienia od pachwinowego worka przepuklinowego.
Wynika to z faktu, że takie choroby mają prawie taki sam obraz kliniczny:
- Uwięźnięcie przepukliny kresy białej
- Uwięźnięcie pooperacyjnej przepukliny brzusznej diagnozowane jest najrzadziej
- Uwięźnięcie przepukliny lędźwiowej
- Uwięźnięcie przepukliny kulszowej.
W zależności od stopnia zachodzenia światła, choroba występuje:
- Kompletne
- Niekompletne
- Otwarte – ten wariant przebiegu choroby jest możliwy tylko w przypadku uwięźnięcia przydatków kątnicy lub uchyłka Meckela.
W zależności od osobliwości rozwojowych przepuklina dzieli się na:
- Wstępu
- Wsteczne
- Fałszywe
- Nagłe.
Mechanizm powstawania uwięźnięcia przepuklin pachwinowych u mężczyzn, kobiet i dzieci, tak jak każdy inny, występuje w 4 typach. W ten sposób odróżniają:
- Elastyczne uwięźnięcie – powstaje na tle nagłego wzrostu ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej, powodującego śmierć tkanek zawartości worka
- Kałowe uwięźnięcie przepukliny – jest realizowane w przypadkach przeładowania pętli jelitowej wewnątrz występu przez stolec. W tym przypadku dochodzi do naruszenia układu krążenia, zaburzenia czynności motorycznej jelit i rozwoju zrostów
- Wsteczne uwięźnięcia – występuje, gdy kilka organów wewnętrznych jest zaangażowanych w patologii.
Poprzez rozprzestrzenianie się patologicznego wybrzuszenia, dolegliwość może być:
- Zewnętrzna – obejmuje przepuklinę pachwinową, pępkową, udową i splotową
- Wewnętrzna – ta kategoria obejmuje przepuklinę w jamie brzusznej, śródbrzuszną, nadbrzuszną i miedniczną.
Uwięźnięcie przepukliny – objawy
Objawy będą się nieco różnić w zależności od tego, która przepuklina jest uwięziona. Jednak we wszystkich przypadkach pierwszym i głównym objawem, wobec którego rozwijają się dodatkowe objawy, są odczucia bólowe, które mogą mieć różny stopień nasilenia. Uwięźnięta przepuklina pępkowa daje takie objawy jak:
- Wzrost wielkości brzucha
- Zaczerwienienie i obrzęk skóry wokół worka przepuklinowego
- Wzrost ciepłoty miejscowej
- Gorączka
- Nudności i wymioty – wymioty mogą mieć zapach kału
- Zaburzenia wypróżniania
- Brak oddawania gazów z powodu niedrożności jelit
- Obecność krwi w kale
- Osłabienie organizmu
- Mrowienie w worku przepuklinowym
- Migreny
- Napięta wypukłość
- Wahania ciśnienia krwi.
Oznaki uwięźnięcia przepukliny pachwinowej obejmują:
- Doznania bólowe
- Zwiększone tętno
- Obniżenie ciśnienia krwi
- Zatrzymanie stolca i gazu
- Wzdęcia
- Wymioty
- Bladość skóry
- Lęk
- Rozprzestrzenianie się bólu w okolicy nadbrzusza, pachwiny i uda
- Oznaki zatrucia.
Objawy uwięźnięcia przepukliny kresy białej:
- Utrzymujące się nudności z rzadkimi wymiotami
- Bladość skóry
- Osłabienie pulsu
- Gorączka
- Wzdęcia
- Ból
- Niepokój
- Napięcie i zwiększenie objętości worka przepuklinowego.
Uwięźnięcie przepukliny przeponowej:
- Częste odbijanie
- Regularny obrzęk przedniej ściany jamy brzusznej
- Duszności i zwiększona częstość akcji serca
- Nudności i wymioty
- Asymetria brzucha
- Obfite zimne poty
- Wzrost temperatury
- Obrzęk i hipertermia skóry wokół przepukliny.
Uwięzienie przepukliny – diagnostyka
Ze względu na typowy obraz kliniczny, każdy rodzaj uwięźnięcia przepukliny jest diagnozowany całkowicie bezproblemowo. Z tego wynika, że prawidłową diagnozę można postawić już na etapie wstępnego badania, które obejmuje:
- Analiza historii medycznej
- Analiza historii życia – konieczne jest znalezienie przyczyny uwięźnięcia przepukliny
- Dokładne badanie fizyczne
- Szczegółowy wywiad z chorym.
Jako dodatkowe badania mogą być zlecone:
- USG otrzewnej
- Radiografia z kontrastem
- CT i MRI.
Uwięźnięcie przepukliny – leczenie
Niezależnie od przebiegu uwięźnięcia przepukliny wskazane jest ustalenie miejsca lokalizacji i czas zakleszczenia, operacja przepukliny jest wskazana. Operacja w przypadku uwięźnięcia przepukliny musi koniecznie obejmować:
- Wyzwolenie organów wewnętrznych będących przedmiotem uwięźnięcia
- Wycięcie worka przepuklinowego,
- Następnie drenaż i zszycie rany
- Naprawa przepukliny
- Wycięcie martwiczych lub zanikających obszarów.
Interwencja chirurgiczna może być przeprowadzona na kilka sposobów:
- Otwarta droga
- Laparoskopowo – jest obecnie najbardziej preferowaną techniką.
