Białkomocz odnosi się do nadmiaru białka w moczu człowieka. Chociaż pewna ilość białka w moczu jest normalna, nadmierne ilości białka w moczu są oznaką, że nerki nie działają prawidłowo z wielu różnych powodów. Głównym białkiem we krwi jest albumina, która jest również głównym białkiem w moczu. Z tego powodu białkomocz jest czasami nazywany albuminurią.
Cukrzyca i nadciśnienie (zbyt wysokie ciśnienie krwi ) są dwoma przewlekłymi stanami, które mogą powodować uszkodzenie nerek, prowadząc do nadmiaru białka w moczu. Ostre (nagłe pojawienie się) problemy z nerkami, takie jak ostra niewydolność nerek, również powodują białkomocz. Niektóre stany mogą przejściowo zwiększać ilość białka w moczu, w tym stres emocjonalny , intensywne ćwiczenia , gorączka lub ekspozycja na wysokie lub niskie temperatury.
Białkomocz – objawy
Choroba nerek często nie dają wczesnych objawów. Jednym z pierwszych objawów może być jednak właśnie białkomocz, który może zostać wykryty przez badanie moczu wykonane podczas rutynowego badania fizykalnego . Następnie zostaną wykonane badania krwi, aby sprawdzić, jak dobrze działają nerki.
Przyczyny białkomoczu
- Choroby kłębuszków nerkowych (są to jednostki filtrujące nerki), na przykład kłębuszkowe zapalenie nerek lub cukrzyca
- Infekcje wywołane moczem, zapalenie pęcherza moczowego / dróg moczowych
- Białkomocz może być objawem innych dolegliwości, na przykład: zastoinowa niewydolność serca, występuje też jako pierwsze ostrzeżenie o rzucawce w czasie ciąży
- Czasem pozytywny prętowy wskaźnik poziomu dla białka nie jest odbiegający od normy
- Tymczasowy białkomocz może wystąpić po intensywnym wysiłku fizycznym lub w przypadku wysokiej gorączki
- Czasami, prawie zawsze u dzieci, białkomocz można wykryć później w ciągu dnia, ale nie rano. Jest to znane jako ortostatyczny białkomocz i zwykle jest nieszkodliwe.
Leczenie białkomoczu
Białkomocz nie jest chorobą charakterystyczną, tak więc jego leczenie zależy od identyfikacji i leczenia przyczyny. Jeśli przyczyną jest choroba nerek, niezbędne jest odpowiednie postępowanie medyczne.
Nieleczona przewlekła choroba nerek może prowadzić do niewydolności nerek .
W łagodnym lub przejściowym białkomoczu nie jest konieczne leczenie.
Leki są czasami przepisywane, szczególnie u osób z cukrzycą i / lub nadciśnieniem. Mogą one pochodzić z dwóch klas leków:
- Inhibitory ACE (inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę)
- ARB (blokery receptora angiotensyny)
Właściwe leczenie – szczególnie u pacjentów z przewlekłymi chorobami, takimi jak cukrzyca i wysokie ciśnienie krwi jest niezbędne, aby zapobiec progresywnemu uszkodzeniu nerek, które powoduje białkomocz.
Rodzaje białkomoczu
- Białkomocz czynnościowy – generowany najczęściej przez zbytnią obciążającą aktywność fizyczną, niewydolność serca, stany chorobowe kłębuszków nerkowych, przemarznięcie, podwyższoną temperaturę ciała. Przy białkomoczu można zaobserwować u pacjentów charakterystyczny dla tego rodzaju schorzenia pienisty mocz.
- Białkomocz ortostatyczny – pojawiający się po zbyt długim przebywaniu w pozycji stojącej
- Białkomocz cewkowy – będący wynikiem braku reabsorpcji białek i zaburzeniem cewek nerkowych
- Białkomocz kłębuszkowy – dający o sobie znać się przy stanach chorobowych kłębuszków nerkowych
- Mikroalbuminuria – przy początkowych fazach chorób nerek
- Białkomocz z przeładowania – przy chorobie układowej i podwyższonej ilości drobnocząsteczkowych białek w osoczu krwi.
Białkomocz – diagnostyka
By stwierdzić u pacjenta występowanie białkomoczu, należy przeprowadzić dobową obserwację pobranych od niego próbek moczu oraz zlecić jego badanie ogólne określające ogólny stan zdrowia. W razie wykrycia określonego rodzaju białka lekarz wprowadza odpowiednie, indywidualnie dobrane leczenie. Białkomocz charakteryzuje się sporą utratą białka, które przenika z krwi do moczu i jest wydalane z ciała pacjenta.
Do specjalisty czyli w tym wypadku lekarza nefrologa należy się udać w przypadku, gdy zostanie zdiagnozowane zmniejszenie czynności filtracyjnej kłębuszków nerkowych (eGFR) o liczbę większą niż 5 ml/min w trakcie 12 miesięcy lub więcej niż 10 ml/min w trakcie 5 lat lub gdy kryterium białka/kreatyniny jest większe niż 100 ml/mmol lub 50 ml/mmol przy krwiomoczu. Kategorycznie należy zdecydować się na leczenie u lekarza specjalisty także w przypadku pojawienia się przewlekłej choroby nerek w stopniu 4 lub 5. Warto wziąć pod uwagę fakt, że białkomocz oprócz tego, że może być totalnie jednostkową przypadłością, może jednocześnie być oznaką zespołu nerczycowego lub zespołu neretycznego.
Białkomocz – profilaktyka
Przeciwko tej dolegliwości możemy ochronić się po części samodzielnie, rekomenduje się przede wszystkim:
- kontrolowanie prawidłowej masy ciała
- ograniczenie lub całkowite rzucenie palenia (jeśli pacjent pali nałogowo od wielu lat)
- odpowiednio dobrany dla kondycji chorego wysiłek fizyczny
- osobom, u których zdiagnozowano cukrzycę – zaleca się precyzyjne kontrole poziomu glukozy.
Poza tym obowiązkowe są badania okresowe, bezwzględne stosowanie się do zaleceń lekarza prowadzącego i wnikliwa obserwacja własnego ciała.
