Róża to chorobowy stan zapalny tkanki łącznej (cellulitis). Ta nietypowa choroba wywołana jest w skutek działania infekcji paciorkowców z grupy Streptococcus pyogenes. Cechą charakterystyczną róży jest powstały odczyn zapalny który dotyczy skóry i jej naczyń chłonnych a w niewielu przypadkach dotyczy tkanki podskórnej. Wzrost zachorowań odnotowuje się w szczególności w odniesieniu do osób otyłych, a także w dojrzałym wieku, z zaburzeniami odpornościowymi powstałymi w wyniku np. zakażenia wirusem HIV, a także cierpiących z powodu cukrzycy, zakażeń grzybiczych lub uzależnionych od alkoholu. Róża jest to ostre zapalenie skóry wywołane przez paciorkowce.
Róża – rodzaje
Ze względu na miejsce występowania i narząd którego dotyczy stan chorobowy w postaci róży wyróżniamy róże:
– krwotoczną,
– zgorzelinową,
– pełzającą,
– wędrującą,
– pęcherzową,
– nawrotową,
– nowotworową.
Róża – przyczyny
Aby doszło do wystąpienia róży konieczne są bakterie które potrzebują specjalnych warunków do rozwoju. Wśród sprzyjających okoliczności do rozwoju tej choroby możemy zaliczyć miedzy innymi liczne skaleczenia, ukąszenia, obrzęk limfatyczny albo zmiany wywołane przez niedostateczne ukrwienie, zwłaszcza podudzi.
Choroba ta może spowodować poważne zaburzenia ogólnoustrojowe. Na zachorowanie najbardziej podatne są osoby starsze oraz dzieci. Często są to osoby o osłabionej odporności immunologicznej. Bakterie tzn. paciorkowce mogą wniknąć do organizmu poprzez różne skaleczenia. Róża pojawia się na podudziach, ale również może umiejscowić się na twarzy.
Róża jest chorobą, wywoływaną przez bakterie gram dodatnie, z rodziny paciorkowców – a dokładnie paciorkowcem hemolizującym z grupy A. Co to oznacza w praktyce i z czym to się wiąże? Otóż kiedy bakterie te dostaną się w głąb naszej skóry przez otarty lub uszkodzony naskórek, zaczynają się namnażać powodując problemy. Przyczyn rozwoju róży upatruje się w ranach żylakowych, tym bardziej, że z powodu gorszego ukrwienia dotknięte żylakami kończyny dolne są mniej odporne na ataki mikrobów.
Bardzo duże zagrożenie stanowią wszelkie naruszenia ciągłość tkanek skóry i naskórka co naraża nas na zakażenie, gdy brudną ręką dotkniemy nie chronionego tkanką skóry miejsca.
Róża ze względu na swoją nazwę niekiedy mylona jej przez pacjentów z różyczką. W rzeczywistości nie ma z nią zbyt wiele wspólnego. W przeciwieństwie do niej jest chorobą wywoływaną przez bakterie.
Sporadycznie zdarzają się przypadki róży, w których nie udaje się zidentyfikować bezpośredniej przyczyny wtargnięcia bakterii.
Róża – objawy
Istnieje wiele sygnałów które wysyła nam organizm wskazujących na nadchodzącą postać chorobową róży. Niestety ze względu na brak ich oczywistego charakteru mogą one być często mylone z innymi stanami chorobowym np. z grypą.
Do najczęściej spotykanych objawów występujących w róży zaliczamy:
– złe samopoczucie,
– wysoka gorączka,
– dreszcze,
– stan zapalny skóry i tkanki podskórnej,
– rumień z pęcherzami na twarzy i nogach,
– zaczerwienienie i obrzęk skóry,
– napięcie i pomarszczenie skóry,
– ropne i podskórne obszary,
– nieregularny kształt ogniska zapalnego,
– zmiany skórne napięte, lśniące, nadmiernie ocieplone i zaczerwienione,
– bolesność i powiększenie zmienionych tkanek,
– powiększenie węzłów chłonnych położonych najbliżej obrzęku skórnego,
– swędzenie,
– pieczenie,
– odczucie puchnięcia,
– bólu zmienionych chorobowo miejsc,
– podwyższone OB,
– leukocytoza.
Róża – leczenie
W żadnym przypadku nie należy lekceważyć żadnych objawów róży, nawet tych najdrobniejszych. Dlaczego? Otóż gdyż przy znacznym nasileniu objawów i ewentualnych innych schorzeniach może dojść do poważnych zaburzeń np. w układzie krążenia czy naczyniach chłonnych.
Najbardziej charakterystycznymi objawami róży są jej nagły początek, szybki przebieg i obrzęk skóry wyraźnie odgraniczony od reszty ciała (kontrast zabarwienia). Najczęściej zajęta jest okolica twarzy (nos, policzki), gdzie oprócz rumienia dochodzi do silnego obrzmienia tkanki oczodołowej wskutek zaburzeń w krążeniu chłonki.
Zależnie od stopnia rozwoju choroby oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta, róża może być leczona ambulatoryjnie, ale także wymagać pobytu w szpitalu na oddziale zakaźnym.
W większości przypadków podaje się antybiotyk oraz leki przeciwbólowe i przeciwzapalne do stosowania zewnętrznego . W celu zmniejszenia obrzęku lekarz zazwyczaj przepisuje leki odwadniające. W niektórych przypadkach wskazane jest stosowanie leków poprawiających krążenie.
Obecnie standardem już jest, że po leczeniu róży podaje się leki przeciwzakrzepowe.
Jeśli w porę podejmiemy antybiotykoterapię, zdecydowana poprawa nastąpi już po 24 godzinach.
Jeżeli nie ma poprawy po dwóch, trzech dniach, a choroba wyraźnie się zaostrza, pacjenta czeka pobyt w szpitalu. Dlatego tak ważne jest, aby chorzy ściśle przestrzegali zaleceń lekarza i nie decydowali na własną rękę o zakończeniu kuracji oraz nie zwiększali i nie zmniejszali dawki leków według własnego uznania, gdy tylko poczują się lepiej.
W przypadku tej choroby trzeba uzbroić się w cierpliwość i poczekać na efekty kuracji, która może potrwać od 10 do 14 dni.
W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10, różę można znaleźć pod kodem A46.
