Aleksytymia to zaburzenie odczuwania emocji, nazywane też analfabetyzmem emocjonalnym lub brakiem słów dla emocji. To ostatnie określenie wywodzi się z tłumaczenia z greki a-brak, lexis-słowo i thymos-emocja.
Aleksytymia
Analfabetyzm emocjonalny zyskuje na znaczeniu. Rzadkie zaburzenie budzi ciekawość. Polega ono na braku rozpoznania i nazywania własnych emocji. Osoba z aleksytymią nie jest świadoma przezywanych emocji, są one dla niej niezrozumiałe. To trudne schorzenie w wielu sytuacjach prowadzące do poważnych problemów społecznych.
Może być też niebezpieczne dla zdrowia. Gdy nie odczuwasz strachu nie znaczy ze nie odczuwasz kołatania serca. Sek w tym, ze nie jesteś w stanie skojarzyć jednego z drugim. Aleksytymik choć doznaje emocji, to nie jest w stanie kontaktować się z nimi poznawczo. Mimo, ze potrafi odczuwać iż coś jest nie tak, to nie umie tego nazwać, ani podać przyczyny swego stanu.
Bycie złym, bez wiedzy an co i kogo jesteśmy źli jest dla tego schorzenia typowe. Warto zauważyć iż ta odmienność w budowie mózgu dotyczy mężczyzn. Często nie jest prawidłowo rozpoznawana, bowiem utarło się oceniać mężczyzn przez pryzmat zimnych drani, niewzruszonych emocjami macho. Tymczasem brak wyrażanych emocji może być objawem zaburzenia.
Analfabetyzm emocjonalny i jego skutki
Skutki analfabetyzmu emocjonalnego są widoczne przede wszystkim w związkach, rodzinach, kiedy dochodzi do trudności w relacjach na tym tle. Schorzenie kumuluje problemy od najmłodszych lat. Brak umiejętności rozpoznawania własnych emocji rzutuje na umiejętności rozpoznawania emocji u innych, empatię. Aleksytymia może być spowodowana sposobem wychowania zbyt zimnym lub zbyt opiekuńczym.
Zimne wychowanie hołduje ukrywaniu uczuć i ich lekceważeniu, w przypadku zaś wychowania nadopiekuńczego brak jest treningu emocjonalnego, bowiem dziecko nie am styczności z emocjami chronione przez rodzica. Znacznie jednak częściej aleksytymia powstaje w wyniku uszkodzenia mózgu np. pod postacią guza, urazu, operacji.
Trudne związki aleksytymika
Aleksytymicy to osoby zamknięte w sobie nie wpuszczające do swego wnętrza obcych. Ponadto osoby te nie rozumieją uczuć innych. Teoretycznie znają emocje, jednak w praktyce trudno je opanować, kiedy nie ma się własnych doświadczeń z emocjami. Dlatego tez osoby te mają spore trudności w sferze społecznej, relacji międzyludzkich i komunikacji w grupie.
Funkcjonowanie społeczne aleksytymików jest w zasadzie niemożliwe i skazane na porażkę. Zwykle osoby te nie rozumiejąc siebie obwiniają porażką innych, obarczają odpowiedzialnością otoczenie. Skutkiem tych zaburzeń może okazać się depresja, której również nie potrafią zidentyfikować. Brak umiejętności radzenia sobie z emocjami powoduje ich wyparcie ze świadomości, a wyparte pobudzenie wcale nie przestaje istnieć.
Ta sytuacja rodzi napięcie, pobudzenie i ostatecznie agresję, często nałogi, uzależnienia i choroby psychiczne. Aby odnaleźć się wśród ludzi często udaje, zakłada maskę, stwarza pozory, bo widzi, że ludzie okazują emocje. Gdy stan ten jest nie do wytrzymania dochodzi do przełomu w postaci samobójstwa lub też zwrócenia na siebie uwagi, sięgnięcia po pomoc. Wcale nie jest tak ze aleksytymik nie dostrzega swej inności, bo ją widzi jednak nie wie co z nim jest nie tak, ze wciąż doznaje niepowodzeń, odtrącenia.
Aleksytymia – pozory
Z pozoru osoby z aleksytymią są opanowane i logiczne, niczym cyborgi. Jednak w praktyce okazuje się ze są to osoby smutne pozbawione fantazji, marzeń, snów. Mówi się nawet w psychologii o ubóstwie wyobrażeniowym. Dotknięci syndromem żyją tak, jakby nie żyli. Schorzenie nie jest wpisane na listę chorób jednak nie można zaprzeczyć jego istnienia. Leczenie syndromu bazuje na psychoterapii dopasowanej indywidualnie do potrzeb pacjenta.
