Sandałowiec biały – pochodzi z Indii, półwyspu Malajskiego, Indonezji i Filipin. Ta niezbyt wysoka roślina charakteryzuje się dość wolnym wzrostem, co wynika z jego oryginalnego sposobu pobierania pokarmów. Sandałowiec jest półpasożytem przysysającym się ssawkami do korzeni innych roślin. Specyfiką wyglądu wyróżnia się spośród innych roślin. Posiada skórzaste, z wierzchu zielone, a pod spodem białawe liście. Kwiaty początkowo są koloru żółtozielonego a następnie przechodzą w intensywnie czerwony osiągając dojrzałość. Natomiast owoc stanowi niebieskawoczerwony, mięsisty pestkowiec.
Sandałowiec biały jest rośliną znaną i uznawaną już w starożytności w szczególności w Chinach. Służył jako materiał produkcyjny do wyrobu kadzidła w obrzędach religijnych, wonnych pałeczek, ozdobnych szkatułek i naszyjników. W związku z szerokim jego zastosowaniem, pozyskiwany z niego olejek był wykorzystywany do balsamowania zwłok.
Sandałowiec biały – zastosowanie
Na to aby móc w pełni wykorzystać właściwości sandałowca białego należy dość długo czekać. Jedynie 20—40-letnie drzewa mają w pełni rozwinięte, ciemne, aromatyczne drewno zawierające olejek lotny. Jednak po osiągnięciu przez nie dojrzałości drzewa ścina się, okorowuje, a pień przesyła do dalszej obróbki w postaci 90—120 cm długości kloców. Najlepsze drewno uzyskuje się z drzew rosnących na ubogiej, suchej glebie. Świeże drewno pozbawione jest zapachu, powstaje on dopiero podczas procesu suszenia.
Bardzo ważnym surowcem, pozyskiwanym z sandałowca białego jest olejek który ma szczególne zastosowanie w produkcji towarów kosmetycznych. Zawiera santalol, bisabolen, farnezol, aldehyd izowalerianowy, izoborneol i inne związki.
Jak powstaje olejek sandałowy? Otóż uzyskuje się go podczas destylacji z użyciem pary wodnej, która jest przepuszczana przez zmielone drewno, moczone w wodzie kilkadziesiąt godzin. Każdy gatunek drzewa sandałowego zawiera ten cudnie pachnący związek, lecz za najszlachetniejszy uznaje się Santalum album (sandałowiec biały rodem z Indii) oraz spicatum (z Australii).
Sandałowiec biały – właściwości lecznicze
Olejek z drzewa sandałowego to delikatny, dość słodki aromat rozpoznawany i lubiany przez większość kobiet. Wśród walorów estetyczny posiada także szerokie spektrum innych zalet. Wśród najczęściej wymienianych wskazuje się na takie działania jak:
– środek antyseptyczny,
– przeciwzapalne,
– zwiększający popęd płciowy,
– prozdrowotnie,
– poprawia kondycję skóry.
Eteryczny olejek sandałowy składa się w większości z alkoholi seskwiterpenowych, a swą woń zawdzięcza dużemu stężeniu alfa- i beta-santalolu, które wykazują właściwości odkażające i zapewniają dobry sen. Z kolei zawarta w nim tanina działa antyseptycznie, nawilżająco, a także działa tamując krwawienie.
Wskazuje się na to iż drewno sandałowca zawiera około 2,5-5% olejku eterycznego. Z wiórek drzewa destyluje się olejek o działaniu antyseptycznym, bakteriobójczym. Stosowany jest w przemyśle perfumeryjnym, kosmetycznym. Polecany do pielęgnacji cer tłustych z trądzikiem (ze względu na działanie ściągające i antyseptyczne). Nadaje się jednak również do cer suchych i odwodnionych. Dlatego też niejednokrotnie dodawany jest do płynów po goleniu.
Sandałowiec biały posiada szerokie spektrum zastosowania. Wykorzystywany jest w masażach lub okładach które doskonale oddziałują na rozmaite problemy skórne, w tym egzemę, łuszczycę czy łupież, jak również ukąszenia oraz drobne oparzenia i ranki.
Choć znacznie rzadziej stosowane w praktyce to sandałowiec biały można stosować również do użytku wewnętrznego, doustnie. Najczęściej jest stosowany w dolegliwościach trawiennych, zgadze lub licznymi towarzyszącymi torsjami.
Nie należy stosować olejku eterycznego z drzewa sandałowego w formie nierozcieńczonej bezpośrednio na skórę. Olejek eteryczny jest substancją silnie skoncentrowana, która należy wcześniej rozprowadzić w olejku bazowym np. oleju kokosowym, migdałowym lub słonecznikowym.
Inhalacje z olejku sandałowego pozwolą walczyć z objawami przeziębienia i grypy (kaszlem, katarem, bólem gardła i głowy) lub astmą.
Sandałowiec biały – sposób użycia
Sandałowiec biały cieszy się ogromną popularnością i szerokim zastosowaniem w medycynie, kosmetyce itp. Działa kojąco i odprężająco na organizm, sprzyja relaksowi i rozluźnieniu.
Kąpiel z olejkiem sandałowym
Przepis
Należy wymieszać 10 kropli olejku sandałowego z jedną łyżką stołową miodu i 1/2 szklanki mleka. Całość wlewamy do wanny napełnionej ciepłą wodą. Dzięki takiej kąpieli olejek sandałowy intensywnie odżywia skórę i jest szczególnie zalecany w przypadku cery suchej i dojrzałej.
Masaż olejkiem sandałowym
Stosowanie olejku sandałowego do masażu jest szczególnie wskazane w przypadku osób zestresowanych i przepracowanych. Olejek sandałowy delikatnie uspokaja i wzmacnia organizm.
Olejek sandałowy a zmiany skórne
Olejek sandałowy wyrównuje koloryt skóry i niweluje piegi oraz inne drobne przebarwienia. Dlatego stosowany jest w celu rozświetlenia cery i wybielenia przebarwień należy smarować regularnie twarz i ciało kilkoma kroplami olejku sandałowego rozprowadzonego w niewielkiej ilości masła shea lub oleju kokosowego.
Olejek sandałowy do cery suchej i podrażnionej
3-4 krople olejku sandałowego rozcieńczamy w 1 łyżce stołowej olejku migdałowego. Kilka kropli mieszanki aplikujemy należy nakładać na twarz 2 razy dziennie.
