Neurastenia to najczęstszy rodzaj zaburzeń psychicznych z subtelnymi zmianami. W istocie jest to poważne wyczerpanie układu nerwowego. Ze względu na podobieństwo objawów, jest czasami identyfikowana z zespołem przewlekłego zmęczenia, jednak, jak wykazały badania, te stany mają różne pochodzenie, dlatego leczenie powinno być inne.
Czym jest neurastenia?
Zaburzenie pracy układu nerwowego, jakim jest neurastenia, jest zjawiskiem odwracalnym, niezależnie od tego, jak intensywnie i przez długi czas obserwowano objawy tego zespołu. Postępuje bez silnych zaburzeń osobowości i psychozy. Ale człowiek jest świadomy swojego stanu i cierpi z tego powodu, co pogarsza, jakość jego życia. Neurastenia powstaje na podstawie sytuacji, która traumatyzuje psychikę, w połączeniu z chronicznym brakiem snu lub brakiem innych potrzeb fizjologicznych, a także przeciążeniem ciała.
Do tych czynników dochodzą różne schorzenia, w tym infekcje. Zaburzenie to nie jest selektywne: mężczyźni i kobiety są na nie równie podatni, ale w tym drugim przypadku, z powodu ciężaru różnych patologii, jest on bardziej dotkliwy. Jeśli chodzi o kwalifikacje wiekowe, większość chorych to osoby powyżej 25 roku życia. Ta choroba otrzymała nawet „popularny” „syndrom menedżera”. Ale obecna epoka wprowadziła własne zmiany: ze względu na złożony program szkolny, aktywność intelektualną i sportową, neurastenia została również zdiagnozowana wśród przedstawicieli obecnego młodego pokolenia.
Neurastenia – przyczyny
Do rozwoju choroby przyczynia się do wiele czynników, które można podzielić na grupy. Czynniki biologiczne obejmują przede wszystkim dziedziczność. Lista również obejmuje:
- Ciężka sytuacja matki w czasie ciąży, przebyte choroby zakaźne w ciąży
- Trudny poród połączony z urazami noworodka
- Cechy układu nerwowego
- Brak snu
- Wyczerpanie fizyczne i emocjonalne
- Brak odpoczynku, relaksu
- Zatrucie alkoholem, tytoniem lub innymi substancjami
- Brak witamin
- Choroby somatyczne.
Psychologiczne przyczyny rozwoju neurastenii są psycho-urazami doświadczanymi w dzieciństwie. Ponadto przyczynia się rozwoju choroby:
- Nagły stres w okolicznościach ważnych dla chorego, tragedia osobista
- Długotrwała sytuacja traumatyczna, konflikt
- Pesymistyczny nastrój.
Czynniki społeczne:
- Cechy środowiska rodzinnego w dzieciństwie, wychowanie, warunki dorastania
- Oryginalność kręgu społecznego, zainteresowania
- Niezadowolenie z życia osobistego.
Neurastenia – objawy
Neurastenia objawia się takimi symptomami jak:
- Nadmierna drażliwość nawet z powodu drobiazgów, dużego temperamentu, gniewu, ciągłego niezadowolenia.
- Niecierpliwość – chęć zdobycia wszystkiego naraz, niemożność oczekiwania – dosłownie „zabija”.
- Ciągłe uczucie zmęczenia, słabości.
- Ból w skroniach, ściskający ból głowy.
- Brak możliwości koncentracji, długotrwałego zaangażowania w jedno zadanie.
- Naruszenie sekwencji myśli, ogólne postrzeganie środowiska.
Mówiąc bardziej szczegółowo o objawach neurastenii, bardziej poprawne jest rozważenie zaburzenia w fazach, ponieważ intensywność jej objawów stopniowo wzrasta. Ale częściej choroba zatrzymuje się w określonej fazie, to znaczy jej rozwój nie występuje, co znajduje odzwierciedlenie w diagnozie.
Postać hipersteniczna (pobudliwa)
Jest to początkowy etap choroby, który jest najczęściej diagnozowany. Charakteryzuje się nerwowością, drażliwością i pobudliwością. Chory jest rozdrażniony wszelkimi dźwiękami, nawet cichymi (skrzypienie i lekkie pukanie do drzwi, szept, zegar, kapanie wody itp.), jasne światło, obecność osób w pobliżu oraz ich ruch. Najmniejsza okazja powoduje błysk emocji, niepowstrzymaną irytację, a nawet gniew. Bez uświadomienia sobie przyczyn agresji, osoba może kogoś obrazić.
Chory jest niecierpliwy, stara się robić kilka rzeczy naraz, robiąc zamieszanie, ale jego skuteczność pozostawia wiele do życzenia. Winą nie jest słabość ani szybkie zmęczenie, ale rozproszenie, problem koncentracji, ciągłe zaburzenie uwagi. Tryb uśpienia jest zakłócany: w ciągu dnia pacjent jest powolny, a nocą zasypia z trudem i źle sypia, z koszmarami, często budzi się. Przebudzenie dzieje się wcześniej niż zwykle lub później. Stałe bóle głowy nazywane są „hełmem neurastenicznym” ściskają, są bardzo wyczerpujące. Ból podczas skręcania i przechylania głowy przesuwa się wzdłuż kręgosłupa do tyłu. Stres psychiczny lub fizyczny zwiększa ich intensywność.
Drażliwa słabość (forma pośrednia)
Ta faza łączy silną drażliwość z szybkim spadkiem możliwości organizmu. Zasadniczo jest to odzwierciedlenie klinicznego charakteru zaburzenia. Ataki irytacji są najbardziej intensywne, wybuchy gniewu natychmiast przechodzą w strumień łez, całkowicie obcy danej osobie. Taka płaczliwość wynika z niezdolności chorego do przezwyciężenia nieznośnego niezadowolenia. Nastrój zmienia się natychmiast: albo mrok albo zabawa.
Osoba chora na neurastenie jest często ospała, niczym się nie interesuje, apetyt pogarsza się lub całkowicie zanika. Problemy z trawienie znajdują odzwierciedlenie w biegunce, zaparciach, odbijaniu, zgadze. Wzrasta częstość akcji serca, puls i ciśnienie krwi. Pojawia się także chwiejny chód, fala ciepła jest zastępowana przez dreszcze, zaczerwienienie skóry przez bladość. Libido spada, mężczyźni mogą mieć problemy z erekcją. Może wystąpić częste oddawanie moczu.
Postać hiposteniczna (hamulcowa)
Na tym etapie depresja, osłabienie, mroczność i letarg są szczególnie wyraźne. Nie chce się nic robić, ale nie ma niepokoju. Myśli chorego koncentrują się tylko na własnych nieprzyjemnych odczuciach, uważając, że toczy się w ich organizmie poważna choroba, jednak lekarze nie diagnozują żadnych zaburzeń. Bardzo często neurastenia może zostać wyeliminowana po dobrym odpoczynku.
Neurastenia – diagnostyka
Doświadczony lekarz, neurolog, psychiatra lub psychoterapeuta nie będzie miał trudności z rozpoznaniem neurastenii, oddzielającej ją od innych zaburzeń patologicznych. Biorąc powyższe pod uwagę, musi on wykluczyć u danej osoby choroby somatyczne, onkologiczne i organiczne z uszkodzeniami centralnego układu nerwowego. Specjalista zbierze wywiad, porozmawia z pacjentem. W przypadku objawów klasycznych z przewagą reakcji pobudzenia, zdiagnozowana będzie neurastenia hipersteniczna. Jeśli jest więcej reakcji hamujących, w tym senności, to jest powód, by sądzić, że jest to neurastenia hiposteniczna.
Neurastenia – leczenie
Kompleksowe leczenie zaburzenia obejmuje przede wszystkim normalizację życia chorego, a także stosowanie psychoterapii i leków. Lekarz wybiera leki na podstawie obecności i nasilenia niektórych objawów, dawka i czas trwania leczenia są ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta. Są to preparaty wzmacniające lub uspokajające, które normalizują układ sercowo-naczyniowy, środki uspokajające.
Obowiązkowe jest włączenie wzmacniających, regenerujących środków poprawiających metabolizm, a także witamin z grup C i B, przeciwutleniaczy, neurorubiny itp. Psychoterapia obejmuje psychoanalizę, sesje indywidualne i grupowe, rozmowy z psychoterapeutą. Pozwala to na zidentyfikowanie i wyeliminowanie przyczyn zaburzenia, zmianę nastawienia chorego do nich, nabycie umiejętności cieszenia się życiem.
Specjaliści, prowadzący leczenie terapeutyczne i farmakologiczne, zazwyczaj udzielają pacjentom takich wskazówek:
- Zmieniać atmosferę, częściej spacerować na świeżym powietrzu, dobrze się bawić, podróżować
- Wziąć urlop, nie sprawdzać poczty e-mail, wyłączać telefon, w pełni się zrelaksować, robić swoje ulubione rzeczy, przynoszące przyjemność
- Zmniejszyć stres emocjonalny, negatywnie wpływający na psychikę
- Ustanowić taki schemat dzienny, w którym byłoby wystarczająco dużo czasu na odpoczynek i sen
- Wzmocnić układ odpornościowy, wprowadzić zrównoważoną dietę, przyjmować witaminy
- Przywrócić funkcję wegetatywną poprzez masaż, akupunkturę, ciepłe kąpiele, gorące kąpiele zapachowe.
