Grypa rzekoma inaczej zwana jest także paragrypą. Ze względu na to, że jej przebieg jest z reguły podobny do zwykłego przeziębienia rzadko wiemy, że dopadła nas właśnie ta choroba. I chociaż zdrowemu dorosłemu człowiekowi nie doskwiera ona zanadto to jednak warto wiedzieć o niej coś więcej, ponieważ w niektórych przypadkach jej wystąpienie może mieć naprawdę poważne konsekwencje.
Poniżej została więc przedstawiona garść informacji na temat tego, skąd bierze się grypa rzekoma, jak z nią walczyć i jak jej uniknąć. Dowiedz się, czy jesteś w grypie osób, które powinny szczególnie uważać właśnie na tę chorobę.
Grypa rzekoma – przyczyny
Paragrypa to choroba wirusowa wywoływana przez HPIV (human parainfluenza virus). Wirus ten, w odróżnieniu od wirusa grypy, wywodzi się z rodziny paramyksowirusów. Rodzaj infekcji, z jaką mamy do czynienia, zależny jest przede wszystkim od typu wirusa. Tych zaś znanych jest aż cztery, a w tym: HPIV 1, HPIV 2, HPIV 3, HPIV 4. Każdy z nich wywołuje inne skutki, choć nie u każdej osoby się one pojawią.
Do grupy najbardziej zagrożonej ciężkim przebiegiem paragrypy należą zwłaszcza dzieci i osoby starsze. Chorobę tę trudniej przechodzą również osoby, których układ odpornościowy jest z jakichś powodów osłabiony. W takich przypadkach zarażenie wirusem grypy rzekomej może mieć naprawdę poważne konsekwencje. I tak na przykład HPIV 1 może wywołać u zarażonego nim dziecka tak zwany krup wirusowy.
Polega on na tym, że okolice strun głosowych stają się opuchnięte, w tym zwłaszcza tchawica, krtań oraz oskrzela. Podobnie działa również wirus HPIV 2. Różni się on jednak od HPIV 1 tym, że trudno jest go rozpoznać. Z kolei HPIV 3 wywołuje zapalenie płuc i oskrzelików. On również atakuje głównie dzieci i niemowlęta. Ostatni wirus – HPIV 4 – należy obecnie do tych, które zostały do tej pory najsłabiej rozpoznane.
Sposób zarażenia
Wirusem paragrypy niestety łatwo się zarazić, ponieważ jest on przenoszony drogą kropelkową. Jeżeli znajdzie się na rękach to może pozostać tam naprawdę długo, bo aż do dziesięciu godzin. Z tego względu łatwo jest go wprowadzić do organizmu zwłaszcza najmłodszym, bo to oni często wkładają dłonie do jamy ustnej. Pierwsze objawy pojawiają się już nawet po trzech dniach od momentu, w którym chory został zarażony.
Z tych względów tak ważne jest częste mycie rąk i pilnowanie, aby czyniły to także dzieci. Przypomnijmy, że prawidłowe mycie powinno trwać przynajmniej piętnaście sekund. Dobrze jednak nie ograniczać się tylko do tego czasu. Warto również wiedzieć, ze choć chorobie tej sprzyja zwłaszcza okres jesienno-zimowy, to zarazić się grypą rzekomą można przez cały rok.
Grypa a paragrypa – różnice
Zasadniczą różnica między wyżej wspomnianymi chorobami dotyczy ich przebiegu. Grypa rzekoma, jak już zostało wcześniej wspomniane, jest bardzo podobna do przeziębienia. Dlatego też w większości przypadków jej przebieg jest dużo łagodniejszy od prawdziwej grypy, która potrafi odebrać nam siły na wiele dni. Ponadto, jeśli chodzi o paragrypę, to bardzo rzadko wiąże się ona z powikłaniami.
Tego samego nie można zaś już powiedzieć o grypie, której następstwa mogą być naprawdę poważne. To, że podczas grypy czujemy się, jak „zdjęci z krzyża”, wiąże się z faktem, że atakuje ona cały nasz organizm. Z kolei grypa rzekoma dotyczy jedynie dróg oddechowych. Różnicę między obiema chorobami widać także na podstawie gorączki, która im towarzyszy.
Jeśli chodzi o grypę, to temperatura może przekroczyć nawet czterdzieści stopni. Natomiast gorączka podczas paragrypy sięga maksymalnie do trzydziestu ośmiu stopni. Grypa wiąże się także z większą liczbą dokuczliwych objawów. Te, które nie występują w przypadku para grypy, to zwłaszcza bóle mięśni i stawów.
Leczenie
Na początek warto wspomnieć, że do dnia dzisiejszego nie istnieje skuteczna szczepionka przeciwko grypie rzekomej. Jeżeli zaś chodzi o jej leczenie, to ma ono zazwyczaj charakter objawowy. Dlatego też po zdiagnozowaniu tej choroby lekarze zalecają z reguły przyjmowanie leków przeciwgorączkowych oraz przeciwzapalnych. Antybiotyki znajdują w tym przypadku zastosowanie dopiero wtedy, kiedy mamy do czynienia z powikłaniami.
Ze względu na to, że paragrypa atakuje układ oddechowy, często zalecane jest również przyjmowanie glikokortykosteroidów oraz leków mających na celu rozszerzenie oskrzeli. Zdarza się, że leki te mogą okazać się niezbędne, aby ułatwić choremu oddychanie. Jeżeli zdecydowałeś się walczyć z paragrypą samodzielnie to musisz pamiętać, że w jej przypadku odradza się przyjmowanie leków zawierających kwas salicylowy.
Ich zażycie jest poważnym błędem, ponieważ może doprowadzić do wystąpienia choroby Reye’a. Ta zaś stanowi zagrożenie dla życia. Jak wynika ze statystyk, spośród wszystkich przypadków zachorowań około dwadzieścia procent kończy się zgonem. Choroba ta atakuje zwłaszcza dzieci, ale zdarza się również, że występuje u osób dorosłych. Z tych względów tak ważne jest, aby lecząc samodzielnie siebie lub dziecko zwracać szczególną uwagę na leki, które wybieramy.
