Udrożnienie kanalików łzowych przeprowadzane jest w przypadku pojawienia się schorzenia określanego mianem niedrożności kanalików łzowych. Choroba najczęściej diagnozowana jest u dzieci. Wrodzona niedrożność jest wadą rozwojową, wyróżniająca się tym że ujście przewodu nosowo-łzowego jest niedrożne. Leczenie choroby przeprowadza się wykorzystując rożne metody i techniki. Wymienia się w tym przypadku metodę klasyczną, laserową oraz endoskopową. Udrożnienie kanalików łzowych nie w każdym przypadku jest konieczne, gdyż u niektórych dzieci określona wada zanika.
Kanalik łzowy jest to mała struktura mająca formę rureczki odpowiadająca za odprowadzenie łez z obszaru oczu. System odprowadzania łez zbudowany jest z woreczka łzowego znajdującego się w przyśrodkowym kącie oka, a także z przewodu nosowo-łzowego, który odprowadza do przedsionka nosa łzy znajdujące się w woreczku. Łzy wytwarzane w nadmiernej ilości transportowane są z woreczka spojówkowego do obszaru przedsionka nosa. Dlatego też, gdy płaczemy dochodzi do zatykania nosa przez łzy oraz kapania ich z nozdrzy.
Co to jest niedrożność kanałów łzowych?
Kanaliki łzowe mają swój punkt początkowy w punktach łzowych, które położone są na brodawkach łzowych. Punkty łzowe są początkiem dolnego, a także górnego kanalika łzowego. Pod koniec przebiegu przechodzą do woreczka łzowego niezależnie albo przez wspólny przewód. Niedrożność kanalika łzowego najczęściej spotykana jest u dzieci w formie wrodzonej. Jest to brak pęknięcia błony, który pokrywa dolną małżowinę nosową.
Udrożnienie kanalików łzowych – przyczyny
Przyczynia się to do tego, że ujście kanału nosowego-łzowego jest cały czas zamknięte. Schorzenie może być także spotykane u dorosłych pacjentów. Podkreślić należy jednak fakt, ze rzadziej niż w przypadku dzieci. Co może się do tego przyczynić? Wymienia się tutaj: stany zapalne w obszarze jamy nosowej, oparzenia chemiczne, a także termiczne, nadużywanie preparatów donosowych, choroby autoimmunologiczne, gruźlica, radioterapia szyi oraz głowy, urazy bocznych kości nosa, polipy w nosie, choroby nowotworowe oraz przewlekłe zapalenie zatok.
Zapchanie kanalików łzowych doprowadza do ich zatrzymania, a także produkowania alternatywnej drogi spływania. Objawia się to bardzo obfitym łzawieniem. W kąciku oka dostrzegalne są najczęściej cechy infekcji, takie jak ropa czy śluz. Dzieje się to z powodu braku ochrony do jakiej przyczyniają się łzy w gałce ocznej. Bardzo często zdarza się duża wrażliwość obszaru znajdującego się pod oczodołami, która połączona jest z zaczerwienieniem. Na drodze dróg łzowych pojawia się obrzęk tkanek miękkich. W niektórych sytuacjach dochodzi do silnego bólu, gorączki oraz osłabienia organizmu. Świadczyć to może o infekcji.
Niedrożność kanałów łzowych – leczenie
Podkreślić należy fakt, że schorzenie to wymaga konieczności wizyty u lekarza. W celu określenia rodzaju niedrożności konieczne jest przeprowadzenie tomografii komputerowej. W przypadku najmłodszych pacjentów dolegliwość ulega samowyleczeniu do chwili ukończenia dwunastego miesiąca życia. W sytuacji kiedy do tego nie dojdzie lekarz może zalecić przeprowadzenie masażu woreczka łzowego. W tym przypadku uciska się palcem obszar położony powyżej kąta przyśrodkowego oka.
Następnie przesuwa się palec właściwego boku nosa. Czynność przeprowadza się kilkakrotnie. Dzięki temu w woreczku łzowym produkuje się większe ciśnienie oraz płyn znajdujący się w nim może doprowadzić do przerwania błony, która zamyka ujście nosowe. Symptomy związane z przeprowadzeniem masaży stają się niepotrzebne, gdyż przyczynia się do sprawiania bólu noworodkowi. W chwili kiedy doszło do infekcji oka, lekarz powinien zalecić likwidację wydzieliny z woreczka spojówkowego z wykorzystaniem jałowego gazika oraz czystej wody, a ponadto stosowanie właściwych antybiotyków.
Udrożnienie kanalików łzowych
W sytuacji, w której wyżej opisane działania nie przynoszą ulgi, trzeba przeprowadzić sondowanie albo płukanie kanałów łzowych. Często proponuje się wykonanie określonych działań w czasie niemowlęcym albo też we wczesnym dzieciństwie. W tym czasie właśnie wykazują one największą skuteczność. Zabieg polegający na sondowaniu to wykorzystanie sondy mającej obłe zakończenie wzdłuż kanału łzowego przez worek łzowy w kierunku przewodu nosowo-łzowego. Tam przy małym nacisku określona przeszkoda pęka. Zabieg przeprowadzany jest przy wykorzystaniu znieczulenia miejscowego, aby uniknąć przykrych doświadczeń związanych z zastosowaniem narkozy.
Najczęściej określone techniki leczenia wykazują się dużą skutecznością. Wystąpić jednak może sytuacja, w której lekarz zdecyduje o bardziej zaawansowanych technikach leczenia.
Niedrożność kanałów łzowych – sposoby leczenia
Działania lecznicze w zakresie leczenia niedrożności kanałów łzowych polegają na wykorzystywaniu różnych metod: endoskopowej, klasycznej, mikroendoskopii laserowej.
Technika klasyczna polega na przeprowadzeniu nacięcia w kąciku przyśrodkowym na długość bliską 1,5 cm. Chirurg dokona sparowania struktury, które przysłaniają woreczek łzowy, oddzieli go od kości łzowej oraz wykonuje okienko kostne. W dalszej części należy wykonać małe nacięcie w śluzówce jamy nosowej, a także woreczka łzowego. W ostateczności tworzy się przetokę doprowadzając do łączenia błony śluzowej z workiem łzowym.
Udrożnienie kanalików łzowych
Dalej do kanałów łzowych wprowadza się mikrorurki, które wykonane są z silikonu w celu utrzymania drożności przetoki. Technika ta wyróżnia się dużą skutecznością, gdyż wykorzystanie nacięcia daje chirurgowi możliwość uzyskania szerokiego pola widzenia na różne zmiany patologiczne występujące u osoby chorej. Jednakże nacięcie przyczynia się do zwiększenia wystąpienia podskórnych wylewów krwi. Wykorzystuje się tutaj znieczulenie miejscowe. Istnieją jednak przypadki, w których stosuje się znieczulenie ogólne.
Metoda endoskopowa polega na wprowadzeniu endoskopu oraz utworzeniu łączności pomiędzy kanałami łzowymi a nosem powyżej blokady kanałów łzowych, tworząc pierwotnie okienko ustne. Taki sposób działania zapewnia dobrą wizualizację jamy nosowej, ale nie doprowadza do uwidocznienia innych patologicznych elementów. Technika ta nie pozostawia blizn. Wykorzystuje się tutaj znieczulenie miejscowe. W chwili obecnej nie jest to metoda często stosowana. Uzyskanie trwałej drożności jest możliwe przez wykorzystanie specjalnych rurek silikonowych.