Paradontoza określana jest jako choroba społeczna, ze względu na to, że jest jedną z najczęstszych chorób jamy ustnej zaraz po próchnicy. Jest to stan zapalny tkanek otaczających zęby. Skrajne przypadki paradontozy, mogą doprowadzić nawet do utraty zębów, dlatego ważne jest, aby reagować już w początkowym etapie rozwoju tej choroby. Postaramy się odpowiedzieć na pytania – czym właściwie jest paradontoza, jakie są jej objawy oraz jak z nią walczyć.
Czym jest paradontoza?
Paradontoza jest zapaleniem przyzębia. Przyzębie jest zespołem tkanek które otaczają oraz stabilizują zęby. Oznacza to, że jest to zapalenie tkanek takich jak: dziąsła, ozębna, kości wyrostka zębodołowego oraz cement korzeniowy. Paradontoza może doprowadzić do rozchwiania zębów, a ostatecznie do ich wypadnięcia. Wyróżniamy cztery najczęstsze rodzaje paradontozy:
- typowa,
- gwałtownie postępująca,
- przedpokwitaniowa,
- młodzieńcza.
Najczęściej występujące jest typowe zapalenie przyzębia. Rozwija się powoli, dotyka najwięcej osób i prowadzi do rozchwiania i wypadania zębów. Bardzo często choroba ta się rozwija u osób w okolicach 30 roku życia. Choroba rozpoczyna się od zębów trzonowych i siekaczy.
Kogo najczęściej dotyka paradontoza?
Wbrew pozorom, paradontoza częściej spotykana jest u osób młodszych, oraz ciężarnych kobiet. Szczególnie narażone są osoby, u których w rodzinie występowała paradontoza. Podatni na to schorzenie mogą być również ludzie, którzy niedostatecznie dbają o higienę jamy ustnej, lub mają zaburzenia funkcjonowania układu immunologicznego. Często zapalenie przyzębia jest spowodowane nałożeniem kilku czynników naraz.
Pierwsze oznaki paradontozy
Początkowymi objawami które mogą świadczyć o paradontozie są – nieprzyjemny oddech oraz zapalenie dziąseł. Dziąsła są opuchnięte i zaczerwienione. Wiele osób bagatelizuje te objawy, kamuflując przykry zapach z jamy ustnej gumami do żucia, oraz różnego rodzaju odświeżaczami i smarując dziąsła żelami przeciwzapalnymi. Nie jest to jednak dobry sposób na zatrzymanie rozwoju choroby.
Jakie są objawy paradontozy?
Zaraz po opuchnięciu dziąseł, najprawdopodobniej pojawi się krwawienie. Jest to kolejny etap rozwoju choroby. Ten objaw również często jest lekceważony, ponieważ zwykle jako winowajcę uznaje się twardą szczoteczkę do zębów, czy zbyt mocne szczotkowanie. W następnej kolejności może dochodzić do:
- pojawiania się szczelin w miejscu połączenia dziąseł z zębami,
- cofania się dziąseł,
- zaniku kości wyrostka,
- odsłonięcia szyjek zębowych,
- wydłużenia koron zębów,
- nadwrażliwości na temperatury.
Wszystko to ostatecznie może doprowadzić do zaawansowanego stadium paradontozy, czyli rozchwiania zębów i ich utraty.
Jak zapobiegać paradontozie?
Głównie zapobiegać paradontozie można utrzymując odpowiednią higienę jamy ustnej. Jest to czynnik rozwoju tej choroby, na który każdy ma wpływ. Należy dokładnie szczotkować zęby, a oprócz tego używać płynów do płukania ust z odpowiednim składem. Powinny przeciwdziałać próchnicy – mieć w składzie fluor. Najlepiej by było, aby również poprawiały stan płytki nazębnej i dziąseł oraz miały w składzie cytrynian cynku i chlorheksydynę.
Leczenie zapalenia przyzębia
W przypadku rozpoczęcia leczenia odpowiednio wcześnie, skuteczność jest duża. Jednak leczenie tej choroby wymaga sporych pokładów cierpliwości, ponieważ nie jest szybkim procesem. Należy udać się do periodontologa, czyli lekarza stomatologa, zajmującego się chorobami jamy ustnej, który zadecyduje o koniecznych zabiegach. Najczęściej będzie to usunięcie płytki nazębnej oraz złogów i wyrównanie nawisów wypełnień. Przed poddaniem się tym zabiegom, prawdopodobnie konieczne będzie oczyszczanie zębów z kamienia. Czyli skaling, lakierowanie oraz piaskowanie. W paradontozie najważniejsze będzie usunięcie złogów poddziąsłowych, czyli między innymi cementu korzeniowego.
Paradontoza jest niezwykle często występującą chorobą występującą w jamie ustnej. Odpowiednio szybko zaobserwowana i zdiagnozowana jest możliwa do wyleczenia. Jeśli jednak zostanie zbagatelizowana, może nieść za sobą nieciekawe skutki w postaci wypadających zębów. Należy pamiętać, aby oprócz stosowania domowych sposobów i ogólnodostępnych preparatów skonsultować się ze specjalistą. Mając predyspozycje dziedziczne do tej choroby, należy podjąć działania zapobiegawcze jeszcze przed obserwacją objawów choroby.
