Kardiologia inwazyjna – zabiegi kardiologii inwazyjnej

Kardiologia inwazyjna jest podkategorią specjalności kardiologii, której zadaniem jest wykrywanie i leczenie, za pomocą cewnika naczyniowego. Cewnikiem nazywamy narzędzie w postaci rurki, którą wprowadza się do narządów lub wnętrza ciała, najczęściej w celu pobrania lub upuszczenia próbki lub dokonania pomiaru. Najpopularniejszymi technikami stosowanym w kardiologii inwazyjnej są: cewnikowanie serca jak również jedna z odmian angiokardiografii – koronografia.

Kardiologia inwazyjna

Cewnikowanie serca jest zabiegiem, który ma na celu ocenę kondycji mięśnia sercowego. Jest to niezbędne do wykonania badanie przed trudnymi zabiegami kardiochirurgicznymi. Dzięki cewnikowaniu można ustalić jakie ciśnienie występuje u pacjenta w jamach serca jak również w, połączonych z nim, dużych naczyniach.

Badanie trwa około kilkudziesięciu minut i polega na nakłuciu tętnicy udowej a następnie wprowadza się cewnik w celu monitorowania lewej komory serca oraz dużych naczyń. Jeżeli celem lekarza jest prawa komora, cewnik żylny przesuwa się przez naczynia w kierunku prawego przedsionka, dalej serca i tętnicy płucnej. Wszystkie działania i ruchy cewnika są widoczne na monitorze.

Koronografia, właściwie nazywana jest angiografią tętnic wieńcowych. Badanie to polega na wprowadzeniu do tętnic wieńcowych kontrastu, który pozwala na dokładne uwidocznienie tętnic przy pomocy promieniowania rentgenowskiego. Wykonuje się ją na tętnicy promieniowej lub udowej.

Do kardiologii inwazyjnej zalicza się również zabieg nazywany koronoplastyką. Jest wykonywany przy zatorze tętnic i polega na ich udrożnieniu. Powiększa się światło naczynia krwionośnego poprzez wprowadzenie sprężynki-stentu do naczynia, gdzie występuje zator. W tym miejscu następuje balonikowanie stentu, aby zlikwidować zator.

Kardiologia inwazyjna coraz częściej wychodzi poza swoje ramy i zajmuje się również innymi zabiegami, nie tylko w obrębie serca. Obiektem badań są również ultrasonografia wieńcowa, tętnica szyjna, podobojczykowa czy nerkowa, lekarze kardiologii inwazyjnej jako cel leczenia obierają sobie również wady serca niezwiązane z zastawkami jak również wady zastawkowe.

Rodzaje zabiegów przy zastosowaniu kardiologii inwazyjnej

Kardiowersja jest stosunkowo najmniej inwazyjnym zabiegiem, którego celem jest przywrócenie właściwego rytmu mięśnia sercowego u pacjentów cierpiących na migotanie przedsionków. Zabieg kardiowersji poprzedza EKG i echo serca, przy czym pacjent musi być na czczo na 6 godzin przed zabiegiem. W następnej kolejności usypia się pacjenta, dalej lekarz wyzwala impulsy elektryczne do klatki piersiowej, w celu przywrócenia rytmu serca.

Kardiologia inwazyjna – Ablacja RF

Kolejnym zabiegiem jest Ablacja RF, który wykonuje się u pacjentów z częstoskurczami lub migotaniem przedsionków. Tak samo jak przy wyżej opisanym zabiegu, pacjent powinien być na czczo przed zabiegiem. Miejsce wprowadzenia igły musi być znieczulone, nie stosuje się natomiast nieczulenia ogólnego. Igła zostaje wprowadzona w tętnicę udową lub, rzadziej, w tętnicę podobojczykową.

Po wyjęciu igły, w miejsce nakłucia, umieszcza się koszulkę naczyniową. Do tego rodzaju zabiegu używa się impulsów elektrycznych, o takiej samej częstotliwości, co fale radiowe, lub w niektórych przypadkach stosuje się karioablację. Za pomocą komputera, fale radiowe, lub rzadziej niska temperatura, doprowadzają do naruszenia obwodu, w miejscu występowania częstoskurczu. Po zabiegu pacjent odczuwa duży dyskomfort w postaci bólu i odczuwalnego pieczenia w klatce piersiowej.

Kardiologia inwazyjna – przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej

Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej polega na wprowadzeniu sztucznej zastawki bez konieczności otwierania klatki piersiowej. Koniecznym jest aby na tydzień przed zabiegiem pacjent rozpoczął przyjmowanie kwasu acetylosalicylowego a także, jak w poprzednich przypadkach, bezpośrednio przed zabiegiem musi być na czczo. Wszczepienie zastawki rozpoczyna się znieczuleniem ogólnym lub miejscowym, w zależności od potrzeby, po czym wprowadza się cewniki przez tętnicę udową do aorty i lewej komory. Warto zaznaczyć, że posiadacze sztucznej zastawki mają wzmożony obowiązek dbania o swoje zdrowie, wysiłek fizyczny.

Kardiologia inwazyjna – wszczepienie rozrusznika serca

Jeżeli pacjent cierpi na bradykardię, choroby węzła zatokowego lub na szybkie arytmie, koniecznym krokiem jest wszczepienie rozrusznika serca. Pomaga on mięśniowi sercowemu w czasie skurczy jak również może przerwać arytmię serca. Zabieg wykonuje się pod kontrolą RTG przy zastosowaniu znieczulenia miejscowego. Zadaniem lekarza jest rozcięcie skóry na klatce piersiowej i umieszczenie w sercu, przez żyłę, elektrodę bądź elektrody, które następnie łączy się z rozrusznikiem.

Kardiologia inwazyjna – rotablacja

Rotablacja jest zabiegiem, który wykonuje się na osobach, których naczynia są zajęte w większości przez blaszkę miażdżycową. Do rotablacji pacjent jest przygotowywany przez specjalnie dobraną terapię farmakologiczną. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym przy czym pod kontrolą RTG doprowadza się do wprowadzenia cewnika a następnie boru wirującego, którego zadaniem jest niszczenie blaszek miażdżycowych. Następnie, po usunięciu zatorów, pacjentowi wstawia się stent zapobiegający powrotnemu zwężeniu naczyń krwionośnych.

Kardiologia inwazyjna – wszczepienie kardiowertera-defibrylatora

W przypadku osoby chorującej na częstoskurcz komorowy lub migotanie komór stosuje się zabieg nazywany wszczepieniem kardiowertera-defibrylatora. Jest to urządzenie, które wykrywa drobne arytmie i niweluje je za pomocą wysłanych impulsów elektrycznych, które wprowadzają serce, na powrót, we właściwy rytm pracy. Zabieg ten jest przeprowadzany pod kontrolą RTG jak również pod znieczuleniem ogólnym. Lekarz rozpoczyna zabieg od nacięcia skóry na klatce piersiowej, po czym umieszcza w wytworzonej kieszonce urządzenie, po czym przeprowadza się elektrody przez żyłę podobojczykową , w celu połączenia go z sercem.