Różyczka jest ogólnoustrojową chorobą wirusową, wywołaną przez wirus z rodziny Togaviridae. Cechą charakterystyczną różyczki jest przede wszystkim dość ostry przebieg choroby oraz wysypka na całym ciele. W czasie choroby wirus jest obecny w wydzielinie z nosa i gardła, we krwi, w kale i moczu. Różyczka jest chorobą zakaźną, również w sytuacjach, gdy chory nie zauważył jej obecności, ze względu na zwyczajny brak jakichkolwiek objawów. Wirus różyczki można uzyskać z jamy nosowo-gardłowej od ok. 7 dni przed wysypką do 14 dni po jej zniknięciu.
W większości przypadków różyczka to choroba, którą przechodzimy głównie w dzieciństwie.
Różyczka – przyczyny
Główną przyczyną zakażenia jest droga kropelkowa, w skutek kontaktu z osobą zarażoną, w wyniku kontaktu z materiałem zakaźnym i drogą krwionośną przez łożysko (płód od matki) w przypadku różyczki wrodzonej.
Co ciekawe i bardzo niebezpieczne dziecko z różyczką wrodzoną może wydalać wirusa z moczem nawet do 18 miesiąca życia. Okres wylęgania zakażenia wynosi 2–3 tygodnie, ale zakaźność dla otoczenia występuje 7 dni przed pojawieniem się objawów i około 5 dni po ich wystąpieniu.
Najłatwiej o zakażenie różyczką w dużych skupiskach dzieci takich jak przedszkola, żłobki czy szkoły.
W większości przypadków różyczka u dzieci ma przebieg łagodny, najczęściej nie powoduje następstw ani zgonów.
Niebezpieczeństwo następuje wówczas gdy zakażeniu ulegnie kobieta w pierwszych tygodniach ciąży wówczas może dojść do poronienia lub wielonarządowych uszkodzeń płodu, które mogą mieć charakter postępujący.
Różyczka – objawy
W przypadku, gdy dojdzie do zarażenia wirusem różyczki, okres wylęgu choroby jest bardzo długi, bo pierwsze widoczne objawy pojawiają się dopiero po czasie 14, nawet 23 dni. Początkowo rozpoznanie tej choroby jest bardzo utrudnione, gdyż nie objawia się od razu, typowa dla niej wysypka.
Istnieje wiele objawów różyczki które na nią wskazują. Wśród najbardziej popularnych wymienia się:
– charakterystyczną drobną wysypkę,
– lekką gorączkę,
– obrzęk węzłów chłonnych,
– ból stawów,
– ból oczu,
– dysfunkcje gardła,
– bóle mięśni.
Różyczka – różyczka a ciąża
Lekarz ginekolog już na pierwszych wizytach kobiety ciężarnej powinien zwrócić się z zapytaniem na temat chorób zakaźnych które przechodziła. W celu potwierdzenia lub wykluczenia odbytej choroby konieczne jest wykonanie testu odporności kobiety. Warto zrobić go jeszcze przed zapłodnieniem lub ewentualnie na początku ciąży.
Badanie to nosi powszechną nazwę badania na obecność przeciwciał przeciwko różyczce. O czym świadczy wynik tego testu? Otóż jeśli kobieta przechorowała różyczkę w dzieciństwie lub była na nią szczepiona, ma we krwi trwały ślad, tzn. przeciwciała IgG. Jeśli takich przeciwciał nie ma, istnieje ryzyko zachorowania na różyczkę w ciąży, zwłaszcza w przypadku narażenia ciężarnej na kontakt z dziećmi lub chorymi.
Konsekwencje zarażenia różyczką w czasie ciąży mają bardzo poważne skutki uboczne dla dziecka. Występuje bardzo duże ryzyko uszkodzenia płodu i wad rozwojowych spowodowanych zakażeniem wirusem różyczki. Dlaczego tak się dzieje? Płód nie ma jeszcze rozwiniętego systemu odpornościowego, dlatego wirus różyczki wraz z krwią matki przenika przez łożysko i atakuje organizm dziecka.
Istnieje bardzo duży wskaźnik zaburzeń i dysfunkcji u dzieci których matki w pierwszym trymestrze ciąży przechodziły różyczkę. Do najczęściej spotykanych wad rozwojowych powstałych w wyniku różyczki zaliczamy:
– uszkodzenia wątroby,
– dysfunkcje wzroku które mogą prowadzić do jaskry lub zaćmy,
– zaburzenia funkcji słuchu,
– zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, np. wodogłowie, upośledzenie umysłowe,
– deformacje kończyn dolnych i górnych,
– liczne wady serca.
Różyczka – leczenie
Bez względu na siłę objawów towarzyszących różyczce należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem specjalistą. Różyczka należy do chorób całkowicie uleczalnych.
Leczenie różyczki opiera się głównie na łagodzeniu skutków różnorodnych objawów. I tak dzieci w większości przypadków przechodzą różyczkę dość łagodnie i niekiedy nawet bez wysypki. Zdarza się, że obrzęk oraz bolesne węzły chłonne utrzymują się nawet do kilku tygodni, ale to nie stanowi żadnego zagrożenia, ani tym bardziej powodu do niepokoju.
W leczeniu najczęściej wykorzystuje się leki przeciwgorączkowe, przeciwzapalne takie jak w przypadku zwykłej grypy czy przeziębienia. Bardzo istotne jest w dziecko w czasie choroby było odizolowane od rówieśników i innych dzieci, które być może mieszkają w tym samym domu.
W przypadku zachorowania na różyczkę u dorosłych osób, choroba przebiega bez najmniejszych komplikacji. Po przebytej chorobie, należy wzbogacać organizm o witaminy, które zwiększą jego odporność.
Należy pamiętać iż każda choroba, a już na pewno różyczka znacznie osłabia organizm człowieka, dlatego by doprowadzić go do stanu sprzed zakażenia chorobą, należy poświęcić mu nieco więcej czasu i poważnie podejść do sprawy. Zaleca się w szczególności przyjmowanie leków zwiększających odporność oraz urozmaicenie diety w produkty bogate w witaminy.
