Leczenie świerzbu jest dość skomplikowane i czasochłonne, jednakże dzięki konsekwencji i wytrwałości, możemy bez problemu uporać się z tą dolegliwością. Świerzb jest dolegliwością infekcyjną wywoływaną poprzez pasożyta: świerzbowca ludzkiego. Roztocz tenże występuje w powierzchniowych powłokach skóry, ryjąc w niej rowki oraz dziurki. Samice składają w nich jajka. Najpierw zmiany na skórze są różowe, z czasem jednakże, kiedy znajduje się w nich jeszcze więcej ekskrementów pasożytów, przekształcają ubarwienie na ciemniejsze.
Co to jest świerzb?
Świerzb to choroba epidemiczna wytwarzana poprzez świerzbowiec ludzki, jaki zagnieżdża się w naskórku, i potem tworzy rowki, w jakich samice świerzbowca składają jajka. Świerzbowiec jest niezwykle mały, a zatem zobaczenie go gołym okiem jest właściwie niewykonalne. Wraz z upływem czasu rozpoczynają się wylęgać następne pasożyty. Do zarażenia dochodzi na skutek bezpośredniego kontaktu z chorą osobą, zwłaszcza podczas stosunku płciowego bądź spania razem w jednym łóżku. Świerzb wyróżnia się pogłębionym świądem i egzystencją wykwitów skórnych.
Świerzb – jak można się zakazić?
Do zakażenia świerzbem dochodzi przeważnie przez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą. Sporadycznie starczy podanie ręki lub szybki uścisk, żeby zakazić się świerzbem. Zarażają się tymczasem osoby pozostające ze sobą w dłuższym kontakcie (np. podczas stosunków seksualnych) czy mieszkające w jednym domu. Świerzbem można się także zakazić przez spanie w pościeli osoby chorej, pożyczanie od niej ubrania, lecz także np. w wagonie sypialnym pociągu. W kategorii zagrożenia znajdują się dzieci, u jakich relatywnie szybko może dojść do zakażenia np. podczas wspólnych gier.
Świerzb – postępowanie
W wypadku wystąpienia takich dolegliwości należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza dermatologa, jaki po precyzyjnym obejrzeniu skóry oraz sprawdzeniu typowych symptomów poleci właściwe leczenie. Chociaż świerzb w większości wypadków jest łagodną dolegliwością, nieraz może wiązać się z dużymi powikłaniami, więc należy dążyć do jak najszybszego postawienia odpowiedniego wykrycia oraz uruchomienia leczenia.
Zidentyfikowanie zakażeniastawiane jest na bazie wywiadu i badania przedmiotowego. Już na bazie samych symptomów, więc intensywnego świądu, zwiększającego się po rozgrzaniu ciała (w nocy bądź po kąpieli) i pryszczy grudkowo- pęcherzykowych specjalista może postawić rozpoznanie. Prócz przedstawionych zmian poszukuje się kilkumilimetrowych nor świerzbowcowych, zazwyczaj o krętym przebiegu, jakie stają się niezwykle zauważalne po posmarowaniu skóry atramentem czy jodyną. Przeważnie umieszczone są one na wewnętrznej przestrzeni palców.
Leczenie świerzbu
Lekiem z wyboru jest permetryna w kremie. Środek nakłada się proporcjonalnie na całe ciało raz dziennie (zwykle wieczorem po poprzedniej kąpieli) oraz umieszcza na ok. 8-12 godzin. W tymże okresie chory nie winien się myć ani kąpać. Jeśli w przeciągu tychże 8-12 godzin umyje ręce bądź pozostałe okolice ciała, winien znów założyć krem na oczyszczone miejsca. Po upływie owego okresu środek zmywa się z przestrzeni skóry. W razie utrzymywania się symptomów patologicznych terapię poleca się ponowić po ok. tygodniu.
Poza tymże w leczeniu świerzbu można wykorzystać pastę siarkową, benzoesan benzylu i doustną iwermektynę. Czasami specjalista może przepisać ponadto środki przeciwhistaminowe. Czasami również zewnętrzne środki steroidowe bądź krotamiton. Zwłaszcza w celu zmniejszenia świądu skóry, jednakże należy zaznaczyć, iż krotamiton poza oddziaływaniem przeciwświądowym nie działa przeciw pasożytom świerzbowca. W wypadku zmian ponownie zarażonych bakteryjnie wykorzystuje się w danych wypadkach antybiotykoterapię. Po wdrożonym leczeniu przeciwświerzbowcowym skóra może być przesuszona oraz podrażniona, co może przejawiać się -pomimo efektywnego leczenia- jej dalszym świądem. Należy starać się powiadomić chorego o tymże, iż jest to okres tymczasowy, natomiast po skończonej kuracji wykorzystać właściwe emolienty.
Świerzb a zachowanie czystości
Każda osoba, jaka miała bezpośredni kontakt z chorym, winna się poddać leczeniu. Świerzb jest niezwykle zakaźną dolegliwością. Gdy pacjent podda się leczeniu, lecz nie zrobią owego osoby z jego bliskiego otoczenia, jest ogromne zagrożenie powtórnego zakażenia się świerzbowcem ludzkim. Obecność pasożytów na skórze niekoniecznie musi się przejawiać występowaniem wyraźnych objawów.
U osób, jakie nigdy nie chorowały na świerzb, wczesne symptomy mogą się pojawić dopiero po 2 do 6 tygodni. W dniu rozpoczęcia leczenia potrzebne jest upranie ubrań, pościeli oraz ręczników. Pasożyty mogą pozostać bez kontaktu z ludzkim organizmem chociażby parę dni. Żeby uniknąć powtórnego przedostania się roztoczy na skórę, należy uprać wszelkie ubrania, prześcieradła, pościel, koce, ręczniki, bieliznę. Pranie należy wykonać w pralce w najwyższej temperaturze (tryb tak nazywanego gotowania). Gdy jest to możliwe, poleca się również osuszenie wszystkiego w suszarce w najwyższej temperaturze.
