Ślepota śnieżna, pomimo nazwy nie jest chorobą, podczas której człowiek traci wzrok, jest to ostre zapalenie spojówki oraz nabłonka rogówki. Jak wiadomo promieniowanie słoneczne jest silniejsze w górach, dlatego dermatolodzy często wspominają, aby na wycieczki górskie zabierać kremy z wysokim filtrem. Okuliści wspominają o zakładaniu okularów przeciwsłonecznych.
Ślepota śnieżna jest często nazywana oparzeniem siatkówki oka bądź rogówki, a wynika to z faktu iż powstaje poprzez silne działanie promieniowania słonecznego.
Najbardziej narażone na zachorowanie na ślepotę śnieżną są osoby wspinające się wysoko po górach. Choroba ta może być kojarzona z himalaistami, którzy starają się zdobyć najwyższe szczyty gór. Średnio co sto metrów promieniowanie słoneczne wzrasta o 6% – 8%.
Ślepota śnieżna – przyczyny
Tak jak wspomniano wcześniej, na ślepotę śnieżną są narażone osoby głównie przebywające w górach, w wysokich miejscach. Jest to spowodowane tym iż promieniowanie słoneczne na dużej wysokości jest znacznie większe niż nad poziomem morza, ponadto śnieg odbija aż 85% promieniowania słonecznego. Jest to równoznaczne z faktem iż spojówka oraz nabłonek rogówki po ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe zostają oparzone, czyli wdaje się ostre zapalenie, które jest przyczyną ślepoty śnieżnej.
Należy pamiętać, że nie tylko himalaiści mogą zachorować na ostre zapalenie spojówki, ale także osoby przebywające długo na słońcu nad wodą, lub na zaśnieżonych powierzchniach. Dzieje się tak, ponieważ promienie słoneczne odbijające się od tafli wody bądź śniegu zwiększają ilość promieni słonecznych (ultrafioletowych), która dociera do oka.
Ślepota śnieżna – bjawy
Objawy ślepoty śnieżnej pojawiają się dopiero po 4-12 godzinach od oparzenia, przeważane w godzinach wieczornych. Występuje wtedy: ból oczu, który przeważnie nasila się podczas poruszania okiem, a czasem powoduje skurcz powiek, oprócz tego można zauważyć:
- światłowstręt,
- łzawienie, które często może być wynikiem światłowstrętu,
- zaczerwienie oczu/przekrwienie,
- uczucie piasku w oczach,
- opuchnięte powieki
- może być odczuwalny silny ból głowy.
Osoba z ślepotą śnieżną ze względu na ból stara się zamykać oczy, oraz unika kontaktu ze światłem, co oczywiście jest skutkiem światłowstrętu. Od razu w momencie, gdy zauważamy powyższe objawy powinniśmy zastanowić się nad dalszym przebywaniem na słońcu bądź wspinaczką i poszukać dobrego schronienia, gdzie pozwolimy odpocząć oczom od promieni słonecznych.
Ślepota śnieżna – sposób leczenia
Najważniejsze jest, aby osoba ze ślepotą śnieżną przebywała w ciemnym pomieszczeniu, należy chronić ją przed światłem, gdyż to może tylko pogłębić chorobę, oprócz tego potrzebny jest opatrunek na oczy, który powinien chronić przed światłem, a do tego warto dodatkowo zastosować zimne okłady oraz przemywać oczy czystą, zimną wodą. Także stosuje się krople do oczu rozszerzające źrenice. Aby zapobiec rozwinięciu się infekcji podaje się specjalne krople oraz maści, ponadto podaje się również leki przeciwzapalne, oraz zmniejszające przekrwienie, a doraźnie dawkuje się leki przeciwbólowe, aby uśmierzyć ból choremu.
Czy da się całkiem wyleczyć ślepotę śnieżną?
Przeważnie, gdy ślepota śnieżna nie była zbytnio rozwinięta po kilku dniach (3-4) odpowiedniej kuracji dochodzi do całkowitego wyleczenia oczu, bez większych powikłań. Wszystko jednak jest zależne od stopnia uszkodzenia wzroku. Niestety jeśli wzrok był mocno uszkodzony osoba po ślepocie śnieżnej nigdy nie wyleczy jej całkowicie. Będzie musiała nawet do końca życia korzystać z specjalnych okularów, które są w stanie zapobiec dalszemu uszkodzeniu wzroku. W skrajnych przypadkach ślepota śnieżna może powodować owrzodzenie oczu, bądź okresową utratę wzroku.
Ślepota śnieżna – jak zapobiegać?
Po co leczyć, skoro można zapobiegać? Ważne by wiedzieć jak dobrze przygotować się do bezpiecznej podróży na szczyty gór, albo zwykłej wędrówki na plażę czy jezioro. Zawsze należy pamiętać o odpowiedniej ochronie oczu. Należy nosić okulary przeciwsłoneczne z silnym filtrem UV. Dla himalaistów są stworzone specjalne, przeznaczone do noszenia w warunkach wysokogórskich i w takie powinien wyposażyć się każdy himalaista. Soczewki w tych okularach same dopasowują się do poziomu natężenia światła. Ponadto redukują odblaski i refleksy, co zapewnia pełną ochronę przed promieniowaniem ultrafioletowym.
Jak dopasować okulary dla himalaisty?
Wiadomo już, że himalaista potrzebuje specjalnych okularów przeznaczonych do noszenia w warunkach wysokogórskich, ważne jest też, aby miał zawsze przy sobie co najmniej dwie pary, w razie uszkodzeń. Himalaista wybierając okulary powinien zwracać uwagę, aby były dobrze dopasowane i zakrywały oko z każdej strony. Powinny być wyposażone w boczne, gumowe osłonki, a końcówki zauszników powinny być miękkie. Tak aby nie sprawiały dyskomfortu w czasie wspinaczki. Bardzo ważne jest, aby nosić okulary podczas zdobywania szczytów przez cały czas, nawet gdy jest zachmurzone niebo. Ponieważ promieniowanie UV-B jest w stanie przenikać przez chmury i może mimowolnie zaszkodzić oczom.
