Szczęśliwe życie z HIV. Wokół wirusa HIV wyrosło wiele nieprawdziwych, krzywdzących mitów. Czy HIV to wyrok śmierci? Czy można żyć z HIV przez długie lata? Jak zadbać o szczęśliwe życie?
Szczęśliwe życie – HIV to nie AIDS
HIV i AIDS to dwie różne jednostki chorobowe. Nie wiedziano o tym jeszcze 25 lat temu. Dlatego osoby, u których doszło do zakażenia ponad dwie dekady temu, mogły żyć w kompletnym strachu o swoje życie. Okazywało się jednak, że pomimo diagnozy, osoby te przeżywają i to w całkiem niezłym zdrowiu. Dlatego zaczęto rozróżniać HIV od AIDS – zespołu nabytego braku odporności.
HIV jest chorobą przewlekłą, upośledzająca stopniowo odporność pacjenta. AIDS to właśnie stan kompletnego braku odporności. Rzeczywiście, osoby chore na HIV mogą zachorować na AIDS, jeśli nie będą odpowiednio się leczyć.
Niestety, AIDS jest obecnie wyrokiem śmierci – chory w krótkim czasie staje się tak wyniszczony i podatny na infekcje wirusowe, że te niemal zjadają go od środka. Pacjenci zakażeni wirusem HIV mogą natomiast żyć jeszcze długi czas, praktycznie nie odczuwając swojej choroby. Muszą jedynie stosować pewne środki ostrożności.
Jak żyć z HIV – profilaktyka AIDS
Życie z HIV często nie oznacza żadnego ciężkiego leczenia, bardzo często chory nie odczuwa nawet żadnych dolegliwości. Najczęściej HIV wykrywany jest przypadkowo – gdy chory postanawia z ciekawości zbadać się lub niepokojące objawy zaprowadzą go w stronę myśli o HIV. Często takimi objawami są gorsze samopoczucie, osłabienie, bóle mięśni jak przy grypie.
Większa podatność na choroby wirusowe, na przykład wirusa opryszczki, również może wskazywać na obecność wirusa HIV. Obecnie można niewielkim kosztem wykonać domowy, dyskretny test na obecność HIV, który jednak wymaga potwierdzenia laboratoryjnego. Pozwala on jednak szybko i skutecznie wykryć obecność wirusa HIV w organizmie i podjąć leczenie. Gdy okaże się, że jesteśmy zakażeni – nie poddawajmy się!
Z wirusem HIV można żyć jeszcze przez kilkadziesiąt lat po diagnozie. Obecnie nie musi on być wyrokiem śmierci! Najważniejsza jest profilaktyka AIDS. Chodzi o to, aby nie dopuszczać do zakażenia innych osób wirusem. Drugą sprawą jest nie dopuszczanie do pogarszania się własnego stanu. W tym celu należy pamiętać o każdorazowym zabezpieczaniu się mechanicznym podczas stosunku.
Chodzi zarówno o stosunek waginalny, jak i oralny oraz analny, które również mogą być źródłem zakażenia. Należy też regularnie zażywać leki, które nie dopuszczą do spadku odporności organizmu.
Jak żyć z wizją śmierci
Najważniejsze, to zaakceptować swój obecny stan. Nie ma sensu obwinianie kogokolwiek o zakażenie. Nie na miejscu jest również poddawanie się, gdy możemy wieść jeszcze szczęśliwe i spokojne życie. Kobiety zakażone HIV mogą również mieć dzieci, choć wirus ma tendencję do przenoszenia się na płód.
Musi to być jednak ciążą zaplanowana i wdrożone musi zostać odpowiednie leczenie oraz profilaktyka, aby wirus nie dostał się do organizmu dziecka. Osoby zakażone przestrzegające profilaktyki i rozprzestrzeniania się choroby, mogą funkcjonować normalnie. Są w stanie uczyć się, rozwijać, osiągać sukcesy. Powinny jednak dla dobra własnego i innych pacjentów powstrzymywać się od zawodów, w których miałyby kontakt fizyczny z pacjentem.
