Kalina koralowa – właściwości lecznicze, zastosowanie, sposób użycia

Kalina koralowa –  to szeroki, szybkorosnący krzew z asymetryczną, luźną koroną. W niektórych przypadkach osiąga wysokość nawet do 4 m. Posiada liście jasnozielone, natomiast późną jesienią szkarłatno-purpurowe. Charakterystyczne białe kwiaty, zebrane w dużych kulistych kwiatostanach.

Kalina koralowa nie zawiązuje owoców. W uprawie preferuje stanowisko słoneczne i półcieniste z upodobaniem do gleby wilgotnych, umiarkowanie kwaśnych.

W obecnych czasach roślina ta jest bardzo popularna, szczególnie w ogrodach wiejskich, ze względu nie tylko na swój piękny wygląd ale także z uwagi na bardzo intensywny i przyjemny zapach.

Kalina koralowa – zastosowanie

Kalina koralowa jest powszechnie znana i wykorzystywana w lecznictwie. Surowcem jest owoc oraz kora. Posiada charakterystyczne białe, duże, kuliste kwiatostany podobne do kwiatów hortensji. Przekwitając lekko różowieją. Kwiaty nie mają słupków i pręcików i nie wydają nasion i owoców.

Liście kaliny koralowej są duże, intensywnie zielone, jesienią przybierają piękna purpurowoczerwoną barwę. Okres kwitnienia kaliny przypada na przełom maja i czerwca. Krzew nie wymaga regularnego cięcia, usuwa się jedynie pędy uszkodzone. Co pewien czas można wykonać ciecia odmładzające polegające na silnym przycięciu wszystkich pędów na wysokości około 20-30 cm nad ziemią. Termin cięcia od lipca do sierpnia.
Owoce są bogate w pektyny, cukry, kwasy organiczne, garbniki, karoten, witaminy C i P oraz pochodne kumaryny i substancję gorzką.

Kora Viburnum opulus zawiera w swoim skaldzie kwasy organiczne, garbniki, żywice, związku kumarynowe oraz substancje gorzkie. Kalina koralowa zaliczana jest do krzewów które nie są proste w uprawie.

Podstawowe zagrożenie dla tej rośliny stanowią szkodniki które w sposób szczególny ją sobie upodobały. Co prawda roślina jest odporna na mrozy i zanieczyszczone powietrze, nie wymaga nawożenia i może rosnąc w nieco gorszej glebie ale to wszystko nie zraża licznych intruzów.

Kalina koralowa – właściwości lecznicze

W lecznictwie ludowym kora kaliny była od dawna uznawana za lek kobiecy. Dlaczego? Otóż uważano iż jest  szczególnie skuteczna przy bolesnym miesiączkowaniu oraz przy wszelkich krwawieniach z narządów rodnych.

Wśród szerokiego zastosowania owoców kaliny koralowej wskazuje się na jej bogate właściwości w:
– leczeniu przeziębień,
– wspomagająco w chorobach wrzodowych żołądka,
– dwunastnicy,
– hemoroidach,
– działanie przeciwskurczowe,
– łagodząco w bolesnych miesiączkach,
– skurczach macicy,
– uspokajająco,
– przeciwbólowo,
– zapobiega poronieniom,
– wzmacnia mięsień sercowy.

Napary z owoców kaliny wzmacnia skurcze mięśnia sercowego, działaj moczopędnie oraz uspokajająco przy nerwicach. Odwar i sok z owoców zmieszane z miodem służyły jako środek zapobiegający krwawieniom z przewodu pokarmowego. Odwar z korzeni miał natomiast leczyć drgawki, histerię, astmę i bezsenność.

Kalina koralowa jest pomocna w chorobach przeziębieniowych, biegunkach, owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy i w nadciśnieniu tętniczym krwi. Zalecane są także jako źródło witamin. Używa się ich często do wyrobu win, konfitur i syropów. Przetwory te podawane z dodatkiem miodu są używane jako domowy lek uśmierzający kaszel.

Owocami utartymi z cukrem obniżano wysokie ciśnienie, a przemarznięte owoce stanowiły pożywny dodatek do pasz.

W lecznictwie kalina koralowa działa rozkurczowo, uspokajająco oraz odpornościowo. Jest stosowana podczas napięcia mięśni gładkich, macicy i jelit. Korzystnie działa w skurczach macicy i jest antidotum w bolesnych miesiączkach. Dobra jest także podczas okresu menopauzy u kobiet dojrzałych.

Kalina koralowa – sposób użycia

Z owoców kaliny koralowej można przyrządzić dżemy, konfitury, marmolady, a także galaretki, soki i nalewki. Owoce należy spożywać po przemrożeniu i po obróbce termicznej, gdyż wówczas tracą goryczkę i swoje trujące właściwości, wynikające z zawartości saponin. Jedzone surowe w większych ilościach mogą spowodować zatrucie, którego objawami są zawroty głowy, wymioty i utrata przytomności.

Galaretka

Przepis; należy świeże owoce kaliny sparzyć wrzątkiem i zmiksować pół na pół z miodem lub trzcinowym cukrem,  bądź melasą z buraków cukrowych. Wlać do wyparzonych słoików. Położyć pod nakrętkę krążek zamoczony w spirytusie i odstawić w ciemne, chłodne miejsce. Zażywać po małej  łyżeczce do kawy, 3 razy dziennie przy nadciśnieniu, astmie bronchitowej i przeziębieniach.

Napar

Przepis; należy pół łyżeczki suszonych owoców zalać szklanką wrzątku i trzymać pod przykryciem 30 minut. Pić 3–4 razy dziennie po 2 łyżki między posiłkami w okresie klimakterium.

Nalewka

Przepis; jedną szklankę umytych owoców zalać dwiema szklankami 70% spirytusu. Pić 20-50 kropli 3 razy dziennie.

Napar

Przepis; Na szklankę wrzątku dodać pół łyżeczki suszonych owoców. Pić po 1-2 łyżki, 2-4 razy dziennie.

Odwar

Przepis; należy wymieszać kora kaliny (kwiaty, gałązki, z kaliny pomponowej może być też) 2 cz
kwiat czeremchy ( lub tarniny) 1 cz.
lucerna ziele 1 cz
jesion gałązki 1 cz
kwiat nagietka 2 cz
ziele (lub ziarno) niepokalanka 1 cz
ziele jasnoty białej (lub purpurowej) 1 cz
trędownik lub katalpa lub ziele juki 1 cz
Odwar 1 łyżka na szklankę wody, gotować 5 minut i zostawić pod przykryciem na godzinę.
Stosować 1 szklankę dzienne na noc.