Żółtaczka wszczepienna czyli wirusowe zapalenie wątroby typu B to jedna z najbardziej zakaźnych chorób. Jest wynikiem wirusa HBV, który jest znany jako najbardziej zakaźny. Choroba jest wszechobecna zwłaszcza w krajach nisko rozwiniętych. Najwięcej zachorowań odnotowuje się w Afryce i wielu krajach Azj. Również w Chinach choroba ta bije rekordy populatności. Szacuje się, że blisko ponad 2 miliardy ludzi na całym świecie miało do czynienia z WZW typu B.
Żółtaczka wszczepienna – przyczyny
Główną przyczyną powstania choroby jest wirus HBV. W skutek jakiego działania może dojść do zarażenia? Otóż wśród najbardziej prawdopodobnych scenariuszy wymienia się zarażenie w skutek kontakt z krwią chorego lub nosiciela. Mogłoby się wydawać iż jest to możliwe tylko w szpitalu, nic bardziej mylnego. Żółtaczką wszczepienną możemy zarazić się nawet w trakcie wizyty u fryzjera, kiedy w skutek nieprawidłowej higieny narządów fryzjerskich zostaną przeniesione z człowieka na człowieka chorobotwórcze wirusy.
Do zakażenia wirusem HBV może dojść w skutek pocałunku z osobą chorą, która ma na przykład popękane usta a także w wyniku kontaktów seksualnych, przez które prawdopodobieństwo zarażenia jest ogromne. Choć nie wiele osób zdaje sobie z tego sprawę duże ryzyko zachorowań następuje w salonach tatuaży w konsekwencji źle zdezynfekowanego sprzętu.
Drogami szerzenia wirusa HBV jest głównie droga naruszenia ciągłości tkanek (parenteralna), związana z wykonywaniem zabiegów medycznych oraz z zabiegami pozamedycznymi narzędziami nie wysterylizowanymi lub źle wysterylizowanymi. Zakażenie może szerzyć się również drogą przetoczenia zakażonej krwi lub preparatów krwiopochodnych z niej uzyskanych.
Zakażenie może także przenosić się drogą wertykalną z matki na dziecko podczas akcji porodowej, podczas patologicznej ciąży lub pielęgnacji noworodka.
Żółtaczka wszczepienna – obawy
Choroba może przebiegać na kilka różnych sposobów. Wszystko zależy od organizmu i warunków życia. Dlatego też tempo czy kolejność występowania towarzyszących jej objawów jest tak zróżnicowane.
Pierwsza faza choroby przebiega raczej bezobjawowo, dlatego w większości przypadków chory nawet nie jest świadomy swojej choroby. Nie odczuwa żadnych objawów, a po przejściu choroby następuje pełne wyleczenie. Dodatkowo wzrasta odporność nawet do 80%.
W przypadku wystąpienia słabo wyrazowego zakażenia wśród najczęściej towarzyszących objawów wymienia się miedzy innymi:
– złe samopoczucie,
– osłabienie organizmu,
– utratę apetytu,
– bóle głowy,
– biegunkę,
– bóle brzucha,
– wymioty,
– nudności,
– przemęczenie,
– stan podgorączkowy,
Ostre zapalenie wątroby – bardzo poważny przebieg choroby, zagrażający życiu. Jego objawy mogą wskazywać już na opisywaną chorobę. Jednak procent zarażonych przypadków jest niewielki.
Piorunujące zapalenie wątroby – tutaj występuje już wyższy odsetek śmiertelności, pomimo również rzadkiego występowania tego przebiegu WZW typu B.
Wśród najbardziej charakterystycznych objawów towarzyszących ostremu zapaleniu wątroby oraz piorunującemu zapaleniu wątroby wymienia się w szczególności występowanie:
– ciemnego moczu,
– odbarwionego kału,
– zażółcenie skóry,
– uciążliwy świąd skóry,
– bóle mięśni.
Objawy zależą od przebiegu choroby. W niektórych przypadkach mogą przebiegać bezobjawowo, a chory nie będzie nawet świadom przebytej choroby. Zazwyczaj dzieje się tak w przypadku zakażenia bezobjawowego, a u chorego następuje całkowite wyleczenie.
Nigdy nie należy bagatelizować żadnych z objawów i niezwłocznie należy uda się do lekarza specjalisty w celu zasięgnięcia porady i opracowania metody leczenia.
Żółtaczka wszczepienna – leczenie
Niestety w większości przypadków żółtaczka wszczepienna jest bardzo trudna do wyleczenia dlatego eksperci światowi biją na alarm propagując masowe wprowadzenie szczepień ochronnych.
Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest bardzo trudne i długotrwałe. Najlepsze efekty osiąga się dzięki terapii lamiwudyną. Niejednokrotnie konsekwencje zachorowania są bardzo poważne, ostatecznie mogą skutkować marskościa, która może objawiać się wodobrzuszem, zaburzeniami czynności mózgu (encefalopatia) czy krwawieniami z żylaków przełyku. W konsekwencji dochodzi do rozwoju raka pierwotnego wątroby, a nawet zgonu. Często jedyną szansą na przeżycie jest przeszczepienie wątroby.
Dlatego tak bardzo ważną rolę odgrywają szczepienia i tylko one są jedyną i długotrwałą metodą zapobiegania wirusowemu zapaleniu wątroby typu B.
Jak szczepić i czy wystarczy jedna dawka szczepionki? Szczepionkę przeciw WZW typu B uważa się za pierwszą zapobiegającą chorobie nowotworowej. Niestety uważa się iż do pełnego uodpornienia potrzebne są trzy dawki szczepionki, podane w odstępie 1 miesiąca od pierwszej dawki i 6 miesięcy od pierwszego szczepienia.
Do grupy podwyższonego ryzyka zakażenia żółtaczką wszczepienna należą osoby młode, aktywne, często podróżujące i to one właśnie w szczególności powinny pomyśleć o podwójnej ochronie, narażone są bowiem również na zachorowanie na WZW typu A, czyli żółtaczkę pokarmową. Wystarczą 3 dawki podwójnej szczepionki, by zabezpieczyć się przed obydwoma rodzajami żółtaczki. Warto też pamiętać iż łatwiej jest zapobiegać niż leczyć, a najskuteczniejszą obroną w tym przypadku jest szczepionka, która w naszym kraju jest obowiązkowa.
