Włośnica

Włośnica – przyczyny, objawy, leczenie

Włośnica inaczej nazywana trychinoza – to wbrew pozorom bardzo ciężka choroba, parazytoza czyli choroba spowodowana zarażeniem człowieka przez pasożyta. Włośnicę wywołuje zarażenie włośniem krętym Trichinella spiralis. Włośnica jest chorobą przenoszoną ze zwierząt na ludzi powodowaną przez pasożyty z rodzaju Trichinella. Nośnikiem pasożyta jest wiele gatunków zwierząt dzikich i domowych, w tym przede wszystkim świnie, dziki, konie, ale również niedźwiedzie, wilki, borsuki, gryzonie leśne, psy, koty, zwierzęta futerkowe.

Włośnica może dawać ciężkie powikłania, takie jak: zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie płuc i zapalenie mózgu oraz kończyć się śmiercią.

Przyczyny

Larwy pasożyta bytują w mięśniach zwierząt, dlatego aby doszło do zarażenia konieczne jest spożycie danego pożywienia w szczególności spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa i produktów mięsnych.

Człowiek zaraża się przez spożycie zarażonego mięsa świni domowej lub dzikiej, a świnia zjadając np. zarażone nicieniem padłe myszy lub szczury. Krąg żywicieli zjadających się nawzajem może objąć wiele gatunków.

Do organizmu człowieka dostaje się zazwyczaj forma larwalna, żyjąca w mięśniach świń, zamknięta tam w osłonie ulegającej z czasem zwapnieniu. Solenie, mrożenie lub krótkotrwałe wędzenie mięsa nie zabijają pasożyta. Źródłem zarażenia jest więc zazwyczaj mięso niedostatecznie długo gotowane lub wędzone.

Co dzieje się w organizmie człowieka po spożyciu zainfekowanego mięsa?

Po spożyciu zarażonego mięsa sok żołądkowy rozpoczyna swoje działanie. Powoduje on rozpuszczanie otoczki, w wyniku czego oswobodzona larwa włośnia przedostaje się do jelita cienkiego i tam wnika do kosmków błony śluzowej. To właśnie w tym miejscu w ciągu 1–3 dni osiąga dojrzałość płciową. Zapłodnienie następuje w świetle jelita. Co charakterystyczne samce po zapłodnieniu giną, a samice powtórnie wdrążają się w ścianę jelita, gdzie mogą przebywać 7–8 tygodni, rodząc w tym czasie 1000–1500 larw.

Włośnie pasożytów jako nieliczne z gatunków nie składają jajeczek, lecz rodzą od razu żywe larwy, które przenikają do naczyń chłonnych i krwionośnych organizmu człowieka. I przemieszczenie następuje z prądem krwi lub chłonki roznoszone są po całym jego ciele. W ten sposób larwy włośnia między 12 a 15 dniem od momentu zarażenia osiedlają się w mięśniach poprzecznie prążkowanych, zwłaszcza w tych intensywniej pracujących.

Miejscami w których najczęściej spotykamy larwy włośnicy to:
– przepona,
– mięśnie międzyżebrowe,
– język,
– krtań,
– mięśnie grzbietu.

W mięśniach tych larwy włośnia otorbiają się, tworząc tzw. wągry. Cykl rozwojowy włośnia krętego odbywa się w całości w jednym żywicielu.

Objawy

Pierwszymi objawami zakażenia są gorączka oraz zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego. Sprawcą choroby jest włosień kręty. Człowiek zaraża się przez spożycie zarażonego włośniami surowego mięsa. Niestety nawet podstawowe gotowanie mięsa nie chroni przed zarażeniem. Nie jest możliwe zarażenie od osoby chorej. Larwy włośnia nie osiągają u człowieka dojrzałości i lokalizują się w mięśniach, gdzie ulegają otorbieniu (powstają cysty) i zwapnieniu. Okres wylęgania trwa od 1 do 45 dni. Choroba może przebiegać bezobjawowo, ale może mieć przebieg ostry, nawet prowadzić do śmierci.

WłośnicaWśród najczęściej wymienianych objawów towarzyszących włośnicy zaliczamy:
– biegunka,
– zanik apetytu,
– torsje,
– ból w nadbrzuszu
– czasami zaparcie,
– nudności,
– wysoka gorączka
– złe samopoczucie,
– osłabienie,
– bolesność mięśni,
– spadek poziomu cukru we krwi.

Powikłania włośnicy są wynikiem lokalizowania się nicieni poza układem mięśniowym. Do miejsc, które wiążą się z najpoważniejszymi powikłaniami należy układ nerwowy, mięsień sercowy oraz układ oddechowy. Już po pierwszym tygodniu choroby mogą wystąpić objawy zapalenia opon mózgowych i ogniskowe objawy neurologiczne, będące następstwem podkorowych zawałów mózgu. Poza tym włośnica może atakować mięsień sercowy, prowadząc do jego niewydolności oraz zaburzeń rytmu. 5% przypadków dotkniętych jest powikłaniem w postaci zapalenia płuc oraz mniej bądź bardziej rozległej zatorowości płucnej. Innymi powikłaniami opisywanej choroby pasożytniczej są zapalenie nerek i zatok przynosowych.

Leczenie

Chory na włośnicę nie jest zakaźny dla innych osób. Powikłaniem włośnicy może być zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ból gałki ocznej zator płuca, zapalenie mięśnia sercowego a nawet niewydolność serca.

Celem leczenia włośnicy jest zredukowanie do minimum ilości żywych pasożytów pozostających w mięśniach. Stosuje się w tym celu leki przeciwpasożytnicze, np. tiabendazol. W razie nasilonej gorączki i bólów mięśniowych stosuje się leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne, a w przypadku nasilonych reakcji alergicznych – sterydy.

W celu uchronienia się przed zakażeniem włośniem krętym należy kupować mięso tylko i wyłącznie ze źródeł, w których zapewniona jest kontrola weterynaryjna. Bezpiecznie jest zaopatrywać się w mięso w masarniach, mniej bezpiecznie – na bazarach. Poza tym lepiej w ogóle unikać spożywania surowego mięsa, np. w postaci tatara, zwłaszcza tego z niepewnych źródeł.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *